Biografie richard avedon
Richard Avedon ()
Amerikaanse fotograaf
De Amerikaanse fotograaf Richard Avedon was een vernieuwende modefotograaf. Hij drukte graag af op een voor het model of de geportretteerde onverwacht moment. Hierdoor wist hij zijn onderwerp steeds op een verrassende manier weer te geven.Opleiding
Richard Avedon werd op 15 mei in New York geboren. Avedon kreeg tijdens zijn werk in de koopvaardij een opleiding in de fotografie. Hij legde duizenden gezichten vast voor identiteitskaarten. Avedon begon zijn loopbaan in de mode.Mode
Harpers Bazaar was het eerste belangrijke blad, dat zijn werd in afdrukte. Later fotografeerde Richard Avedon voor Revlon, Dior en Versace. Hij werkte met de meest toonaangevende modellen van zijn tijd. In tegenstelling tot zijn collega's, die vooral in de studio werkten, ging Richard Avedon met zijn modellen de straat op.Psychologische schets
Een portret was voor Avedon niet een simpele afbeelding van iemands aangezicht, maar vooral een psychologische schets. Door zijn gedrevenheid werd Avedon een van de meest invloedrijke portrettisten in de naoorlogse fotografe. Door de diepgang in zijn foto's kreeg hij al vroeg museale erkenning.Bekende namen
Tot de belangrijkeModefotograaf Richard Avedon kon een gerimpeld gezicht wel waarderen
Ze kijken ietwat verschrikt in de camera, de hertog en hertogin van Windsor. In werden ze door de Amerikaanse fotograaf Richard Avedon geportretteerd - hij was de man die afstand deed van de Britse troon om te kunnen trouwen met haar, de gescheiden Amerikaanse Wallis Simpson (kijkers van The Crown kennen het tweetal maar al te goed).
Vanwaar die ontstelde blik? Avedon wist dat de hertog en hertogin dol waren op honden en hij had ze terloops verteld dat de taxi op weg naar deze afspraak een hond had aangereden. En klak, toen drukte hij af. Zo hangen ze nu in de Rotterdamse Kunsthal, in een tentoonstelling die met foto's een overzicht geeft van het werk van de fotograaf die overleed in
Het verhaal over die hond was niet eens waar, Avedon had het verzonnen om dit wereldberoemde en veelvuldig gefotografeerde paar met een verrassende, dramatische gezichtsuitdrukking te kunnen vastleggen. Het was een truc die hij vaker gebruikte, zeker bij de vele beroemdheden die hij voor zijn lens kreeg. Hij werkte met een grote camera op statief, had altijd assistenten bij zich. Een onverwachte foto kon hij dus niet maken, maar zo lukte het hem toch mensen uit hun vaste pose, hun comfortzone te halen.
De foto’s zeiden d
Bij dit nummer
Fashion! Turn to the left / Fashion! / Turn to the right / Oooh, fashion! / Beep-beep – David Bowie, ‘Fashion’
Van alle kostuums die mijn vader op het podium heeft gedragen was ik misschien wel het meest gefascineerd door wat hij in aanhad in Biografie: een spel van Max Frisch. Niet alleen omdat het – grijs, licht glanzend, ruimvallend – veel weg had van het pak dat Paul McCartney in datzelfde jaar droeg op het zebrapad van Abbey Road, maar vooral vanwege het lot van het bijpassende personage in het stuk. Iemand die van hogerhand de kans wordt geboden de loop die zijn leven heeft genomen te veranderen door bepaalde daarvoor cruciaal gebleken keuzes te herzien: door de scènes waarin die keuzes (politiek, carrièregerelateerd, relationeel van aard) ooit tot stand waren gekomen als het ware – nee, niet ‘als het ware’: écht, het is allemaal toneel – over te spelen, maar elke keer weer niet bij machte blijkt het nu ook daadwerkelijk anders te doen.
Wat dat aangaat vertegenwoordigt het lot van Kürmann, Frisch’ personage, een middelbare gedragswetenschapper, het lot vanálle personages, of het nu in een toneelstuk, boek of film of wat dan ook is: verzegeld te zijn in een script – om dan, als je in die hoedanigheid aan het verhaal dat je lot is probeert te on
Blinde vlekken
In de winter van , een paar maanden nadat haar doorbraakessay Notes on ‘Camp’ was verschenen in de Partisan Review, arriveerde Susan Sontag met een groepje high society-vrienden per limousine bij een beroemde New Yorkse nachtclub. Er stond een lange rij voor de deur, maar nadat een van haar vrienden de portier iets had ingefluisterd werd het groepje onmiddellijk binnengelaten. Sontag was onder de indruk en vroeg wat haar vriend had gezegd. Zijn antwoord: ‘Dat we Susan Sontag bij ons hadden.’
Sontag was 31, en min of meer van de ene op de andere dag was ze van een wat academische schrijver van kritieken en een tamelijk hermetische roman (The Benefactor, ) veranderd in een ster. In de Factory werd ze gefilmd door Andy Warhol, ze bracht bezoekjes aan Jacqueline Kennedy’s gigantische villa, at aan de meest prominente tafel van ‘it’-restaurant Elaine’s (zie de openingsscène van Woody Allens Manhattan) in het gezelschap van onder anderen Richard Avedon en William Styron. Die winter praatte iedereen in New York over camp. Gerespecteerde heren critici haalden fel uit naar de vermeende nivellering van hoge en lage cultuur, die het ‘spirituele bankroet van de postmoderne tijd’ zou betekenen.
De popularisering van Sontags essay walste de complexe ideeën die
Niets toevallig of gewoon
Bemoeizuchtige biografie over de fotografe Diane Arbus
Diane Arbus, a biography door Patricia Bosworth Uitgever: Alfred A. Knopf, p., f65, - Importeur: Van Ditmar
Mariëtte Haveman
Fotografenbiografieën zijn nog steeds betrekkelijk zeldzaam, maar er zullen er wel meer verschijnen. De fotografie staat in een groeiende belangstelling, en daarbij biedt de fotografenbiografie het - voor veel uitgevers interessante - voordeel van een overvloed aan anekdotisch materiaal. Een fotografenbiografie is per definitie zelden saai.
De biografie van Diane Arbus heeft duidelijk van deze omstandigheden kunnen profiteren. Wat in dit geval nog extra de aandacht zal hebben getrokken - afgezien van de sensationele inhoud - is de status van het onderwerp. Van alle portretfotografen uit de tweede helft van deze eeuw heeft Diane Arbus waarschijnlijk het grootste aantal imitators en bewonderaars. Haar bekendheid is vooral gebaseerd op de fascinerende types die ze fotografeerde, gekken en dwazen uit de Newyorkse goot, bag ladies en drag queens, reuzen en dwergen. Maar daarnaast fotografeerde ze ook veel betrekkelijk gewone mensen, vaak in kleine groepjes: teenage-couples, tweelingen, een ouder echtpaar, een familie tijdens een zondags uitje