David de poel biografie

David de Poel over Johannes Esser en Hein Aalders over F.C. Terborgh

In de tweede aflevering van Biografie op de bühne op 8 april zijn David de Poel en Hein Aalders te gast. 8 april om in het Torpedo Theater in Amsterdam.

Hans Renders praat met David de Poel over Ik wil koning zijn: de lotgevallen van het genie Johannes Esser. Twintig jaar nadat Ton Nelissen het leven van Johannes Esser () &#; (plastisch) chirurg, schaker, kunstverzamelaar en selfmade miljonair &#; optekende komt David de Poel met een nieuwe biografie.

Hein Aalders werkt aan de biografie van F.C. Terborgh, pseudoniem van de diplomaat Reijnier Flaes (). Terborgh was bevriend met J.J. Slauerhoff, kreeg twee keer een oeuvreprijs, maar begon als self-publisher. Zijn naam lijkt inmiddels alweer vergeten. Wat hoopt Hein Aalders met het schrijven van de biografie van deze schrijver-diplomaat te bereiken? Liliane Waanders vraagt het hem.

In het Torpedo Theater in Amsterdam nodigen we in een programma van anderhalf uur steeds twee gasten uit: de schrijver van een recent verschenen biografie en een biograaf die nog hard aan het werk is.

Sinds timmert Biografieportaal hard aan de weg om het kennisportaal van de biografie in Nederland te worden. Tot nu toe was Biografieportaal alleen een site waarop in de vor

David de Poel Oefeningen in dapperheid Biografie van René Renate Stoute recensie en informatie over de inhoud van het boek. Op 15 maart verschijnt bij uitgeverij De Arbeiderspers de de biografie van de Nederlandse auteur van René/Renate Stoute, geschreven door David de Poel.

David de Poel Oefeningen in dapperheid Biografie van René Renate Stoute recensie en informatie

Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Oefeningen in dapperheid, Biografie van René/Renate Stoute. Het boek is geschreven door David de Poel. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van de biografie van de Nederlandse auteur van René/Renate Stoute, geschreven door David de Poel.

Oefeningen in dapperheid

Biografie van René/Renate Stoute

  • Schrijver: David de Poel (Nederland)
  • Soort boek: biografie
  • Uitgever: De Arbeiderspers
  • Verschijnt: 15 maart
  • Omvang: pagina&#;s
  • Prijs: € 22,50 &#; €
  • Uitgave: gebonden boek
  • Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol

Flaptekst van de biografie van René/Renate Stoute

In zijn verlangen te ontsnappen aan het kleinburgerlijke bestaan van zijn ouders begon René Stoute () opium en later heroïne te gebruiken. Hij beko

Einzelgänger

David de Poel

Non-fictie

Frans Pointl was al 56 toen hij debuteerde met De kip die over de soep vloog. Hij verscheen in Van Dis in de IJsbreker en stal met zijn ongekunsteldheid de harten van heel televisiekijkend Nederland. Zijn boek werd een bestseller en Pointl werd in één klap een BN’er. Kort daarvoor kon hij nog nauwelijks rondkomen van zijn uitkering en was hij zelfs enige tijd dakloos. Nu kon hij verhuizen naar de Amsterdamse grachten. Helaas was zijn financieel geluk van korte duur, want de Belastingdienst eiste haar deel op: geld dat Pointl inmiddels niet meer had. Zijn leven zat toch al niet mee. Zijn ouders scheidden toen hij vijf was. Kort daarop brak de Tweede Wereldoorlog uit en moesten Frans en zijn moeder afzonderlijk onderduiken. Pas na de oorlog werden moeder en zoon herenigd. Een groot deel van de familie was door de Duitsers vermoord en ze waren op elkaar aangewezen. Hun relatie was verstikkend, maar vormde een belangrijke inspiratiebron voor Pointls schrijverschap.
In deze bijzondere biografie neemt David de Poel ons mee in het leven van Pointl: van hospita naar hospita en van baan naar baan, langs zijn vele pogingen om aan de literaire weg te timmeren – zoveel mogelijk vergezeld door zijn geliefde katten. Daarnaast

Recensie: David de Poel &#; We hebben elkaar gemist

Gebrek aan rugdekking

David de Poel heeft zich de laatste jaren vooral in de kijker geschreven met biografieën van Frans Pointl, René/Renate Stoute en Johannes Esser. Levensschetsen die opvallen door het ritme, de originele invalshoeken en de romaneske schrijfstijl. Geen wonder, want in feite is De Poel een schrijver van proza dat je vaak midscheeps raakt. Je bij tijd en wijlen even weg doet zinken, je confronteert met je eigen emoties. De beroering als essentie van kunst. Wat voor schrijver, beeldhouwer, musicus of schilder ben je immers, als je je publiek met je werk niet weet te treffen?! (De Poel is overigens een verdienstelijk schilder en heeft ook al diverse geslaagde muziekproducties op zijn naam staan. Een biografie van Hans Dorrestijn nadert de voltooiing.)

In De Poels vierde roman, We hebben elkaar gemist, staat de opgroeiende Bastiaan centraal. Nadat zijn moeder bij een verkeersongeluk is omgekomen blijft de zesjarige alleen achter met zijn vader Jacob de Haan, werkzaam in de familiedrukkerij in het noorden van het land. Er gaat niets boven Groningen, nou wel boven de gelijknamige stad. Het dorp Dedem bijvoorbeeld, waar de twee ontredderd achterblijven in het familiehuis. Hierin is zonder al te veel moei

David de Poel: ‘Joost Zwagerman was een van mijn literaire helden’

Wat ik recent las

Het verhaal van mijn schaarste van Marieke Groen was een klap in mijn gezicht. De wereld zit zo oneerlijk in elkaar en Groen maakt dat heel onomwonden duidelijk. Ik had met haar te doen, maar ik herkende ook veel van wat ze schrijft: gedoe met instanties, chronisch geldgebrek, hunkering naar waardering en aandacht. Het is een belangrijk boek omdat het blootgeeft wat er mis is in de maatschappij. De manier waarop Marieke Groen het heeft opgeschreven is moedig. Ze spaart zichzelf niet.

Waar kijk ik naar uit?

Ik verheug me op de biografie van Joost Zwagerman die, als het goed is, in november van dit jaar uitkomt. Dan is het precies tien jaar geleden dat hij overleed. Gimmick! en Vals licht vond ik erg goed en dan met name vanwege de stijl en de sfeer die Zwagerman weet te schetsen. Vlak voor zijn dood hadden we contact over de biografie van René/Renate Stoute die ik aan het schrijven was. Stoute en Zwagerman behoorden beiden tot de groep dichters die zichzelf De Maximalen noemde en ik keek ernaar uit hem daarover te interviewen. Zover kwam het helaas niet. Zwagerman was een van mijn literaire helden, en toen hij stierf was ik dagenlang van slag.

Waar grijp ik steeds naar terug?

Op mij