Juliana biografie recensie
Juliana Biografie Jolande Withuis Recensie Boekbespreking Informatie
Er verschijnen tegenwoordig veel biografieën. Volgens Hans Renders, hoogleraar geschiedenis, rond de per jaar. Een goede biografie geeft informatie over de hoofdpersoon. Maar daarnaast komt de lezer ook veel te weten over de tijdgeest.
Het ongelijk van Irene en Willem Alexander
Schrijfster en sociologe Withuis is diep in het leven en het tijdperk van Juliana gedoken () en in tegenstelling tot Annejet van der Zijl, die tijdens het schrijven over het leven van Bernhard een hekel aan haar hoofdpersoon kreeg, proef je bij Withuis bewondering over Juliana. Dat uit zich zeker in de oorlogsjaren , toen Juliana, niet gehinderd door moeder Wilhelmina en echtgenoot Bernhard, zelfstandig te werk kon gaan. Deze periode geeft nieuwe informatie over haar leven, want de gebeurtenissen over Greet Hofmans en de Lockheed-affaire zijn algemeen bekend. De algemene indruk was dat Juliana tijdens de oorlogsjaren veilig in Canada de kinderen opvoedde en zich niet zo’n zorgen maakte over Nederland. Niets is minder waar. Juliana bezocht regelmatig het Witte Huis en zij deed er alles aan om de Verenigde Staten deel te laten nemen aan de oorlog. Pacifistisch was ze toen zeker niet. In deze periode betrad ze de zonder steun va
Juliana, vorstin in een mannenwereld
“Wespen!” noemde Juliana het journaille dat haar het leven zuur maakte. Tijdens haar afscheidsrede op 29 april , een dag voor haar abdicatie, herhaalde ze de klacht. Het koningschap is een mooi vak, maar hoge bomen vangen veel wind. “Dit maakt dat wat er in of rondom onze familie voorvalt dan ook vele malen vergroot in de samenleving overkomt. Dit feit beheerst dus evenzovele malen ons doen en laten. Het legt ons voortdurend zelfbeperkingen op en kan allerlei offers vergen.” Jolande Withuis kreeg bij de publicatie van haar biografie Juliana, vorstin in een mannenwereld soortgelijke verwijten te horen. Prinses Irene is “diep gekwetst” door het beeld dat van haar ouders in het boek wordt geschetst. Ze doet een beroep op de privésfeer, die volgens haar geschonden is. “Ieder gezin heeft het recht op een eigen leven achter gesloten deuren, ook deze familie.” Er schuilt enige ironie in dat verwijt. Juliana, vorstin in een mannenwereld is niet alleen een chronique scandaleuse over het gebrek aan offergezindheid en zelfbeperkingen van de Oranjes tijdens het regentschap van Juliana, maar schetst ook de veelal omslachtige wijze waarop pers en politiek met hun gedragingen zijn omgegaan. De mantel der liefde is nogal sleets geraakt in de tweed
Zelfverzekerde Juliana veranderde in een zwevende volgster
"Dat is een valkuil waar ik van weg wilde blijven. Bernhard heeft zich misdragen, maar dat betekent niet dat Juliana in de jaren vijftig een voorbeeldig staatshoofd was. Zij kwam terecht in een sekte, een ander woord heb ik er niet voor, en daar zaten bedenkelijke kanten aan."
Het idee voor het boek dat morgen na zes jaar onderzoek uitkomt, was niet van haarzelf, zo erkent Withuis. "Toen mijn redacteur het idee opperde, zei ik nog: huh? Ik ben nooit per se geïnteresseerd geweest in het Koninklijk Huis. Ik kom uit een communistisch nest, monarchie maakte zo geen deel uit van mijn opvoeding. Wel raakte ik bij het schrijven van mijn biografie van verzetsheld Pim Boellaard stevig doordrongen van het belang van de monarchie voor veel mensen. Na wat aftasten kon ik al niet meer terug, moest ik het doen."
Dochters van vriendinnen van Juliana boden spontaan hun correspondentie aan. Ik maak daar veel gebruik van
Brieven
Toegang tot het Koninklijk Huisarchief kreeg Withuis niet voor deze eerste wetenschappelijke biografie van Juliana. Maar lang treurde zij daar niet over. Toen bekend werd, onder meer via het tv-programma Zomergasten, dat zij de biografie ging schrijven, werd van alle kanten materiaal aangedragen. "Doch
Jonge Juliana plonsde in vijver van niets dan heerlijks
Column
Na al die ontsteltenis over prins Bernhard in de biografie van Juliana ging ik het boek ook maar eens lezen, en hoewel ik me stevig had voorgenomen om me te concentreren op Juul door de jaren heen, merkte ik al snel dat de figuur van Bernhard me toch meer boeide. Terwijl ik dat niet wilde, want ik vind Bernhard een vervelende man.
De rol van Bernhard boeide me overigens vooral in combinatie met Juliana: die tragische combinatie van een volleerde Duitse golddigger met een niet al te makkelijk huwbare, lompe prinses. Waarbij de Duitse golddigger, als het huwen eenmaal gelukt is, al gauw om de twee weken 'op reis' gaat met een sexy Engelse piloot zonder remmingen genaamd Pempe, en dat de rest van hun huwelijk blijft doen.
Maar goed, hoe erg ik Bernhard ook vind, ik moet toegeven dat ik - ik had de digitale versie van het boek - de stukken zónder Bernhard zo saai vond dat ik zijn naam intypte bij de zoekfunctie zodat ik alleen alinea's hoefde te lezen waarin hij voorkwam.
Gelukkig raakte ik ook, al was het wat op de achtergrond, gecharmeerd van Juliana, vanwege haar briefjes. Juliana schreef, zoals mensen vroeger wel vaker deden, vooral als ze eenzaam opgesloten zaten in een tochtig kasteel, nogal veel briev
Juliana
Vorstin in een mannenwereld
[Signalering] De biografie van Juliana heeft veel aandacht gekregen, omdat auteur Jolande Withuis laat zien dat Juliana als kroonprinses in de Tweede Wereldoorlog een veel actievere rol heeft gespeeld dan tot nu toe werd aangenomen. Wellicht wekt nog meer de belangstelling dat ze beschrijft hoe Juliana als staatshoofd is geconfronteerd met een maatschappij die snel veranderde en hoe ze omging met twee pijnlijk affaires &#; die rond de gebedsgenezeres Greet Hofmans die de monarchie aan de rand van de afgrond bracht en de Lockheedaffaire. Bij beide speelde Juliana’s man Bernhard een centrale rol. Het boek is dan ook mede de biografie van haar huwelijk. Dit maakt het extra interessant voor het brede publiek dat de auteur nadrukkelijk op het oog had. De lof voor het boek is unaniem, en Withuis’ spannende verhaal leest als een trein, maar het roept toch vragen op.
Waarom verschijnt het onder auspiciën van het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD)? Dit feit, alleen in het colofon vermeld, betekent dat Withuis hiervoor een dienstverband had met het NIOD en dat het NIOD de algemene wetenschappelijke verantwoordelijkheid neemt. Withuis corrigeert inderdaad het beeld van de jonge moeder die in de oorlog werkloos toezag en veilig in C