Saul bellow biografie

Er was een tijd dat in mijn ogen de inrichting van een huis niet compleet was zonder een stuk of vijftien boeken van Saul Bellow. Inmiddels ben ik daar niet meer zo zeker van. Meer dan een decennium na zijn overlijden lijkt Bellows reputatie aan het afbladderen. Na hem namen Roth en Updike op de Olympus plaats en de berichten stapelden zich op die een smet wierpen op de persoon Saul Bellow. Ondertussen nam bij mij de boekenvoorraad toe en zijn drastische maatregelen soms onontkoombaar. Het wegdoen van boeken blijft een pijnlijke operatie. Toegegeven het begin is makkelijk. Je doet alle boeken de deur uit van het Japanse opruimprinsesje Marie Kondo. Maar dan begint het pas. Eerlijk gezegd heb ik op zwakke momenten wel eens kritische blikken geworpen op het assortiment Saul Bellow. En toen verscheen er opeens de film The Wife met een glansrol voor Glenn Close. De film is gebaseerd op een omstreden biografie waarin de suggestie wordt gewekt dat niet meneer maar mevrouw Bellow het oeuvre van de beroemde auteur bijeen schreef. Een inspanning die meneer in de Nobelprijs voor literatuur opleverde. Het was een goed moment om een boek uit de kast te pakken dat mij dertig jaar geleden zeer aansprak.

Saul Bellow had een moeizame verstandhouding met zijn zoon die dezelfde roekeloosheid a

Saul Bellow &#; Ravelstein

Schrijf, en gij zult sterven

Roman over liefde en dood.

Abe Ravelstein is een beroemde Amerikaanse professor in politieke filosofie. Wanneer hij op aanraden van zijn vriend Chick op populaire wijze zijn zienswijze in boekvorm uitbrengt, raakt hij de jackpot en stroomt het geld binnen, wat zeer nodig is, gezien Ravelstein een voorliefde heeft voor de allerduurste kleding en graag op grote voet leeft.

Behalve in Chicago, waar zijn thuishaven is, verblijft hij graag in Parijs, in een zeer duur hotel en omringt hij zich de hele dag met mensen of met telefoons via welke hij van alles op de hoogte kan blijven. Politiek, cultuur; zijn leerlingen en oud-leerlingen staan in nauw contact met hem en houden hem op de hoogte van allerlei nieuwe ontwikkelingen in de politiek, tot de allerlaatste roddels.

Maar Ravelstein is in de nadagen van zijn leven, houdt van jongens, en heeft het HIV-virus opgelopen. Zodoende krijgt hij steeds meer kwaaltjes en ziekten en verzwakt hij zienderogen. Chick, die in dagelijks contact met de meester staat, wordt uitverkoren om Ravelsteins biografie te schrijven. Naarmate Ravelstein meer het bed houdt, nemen zijn sociale contacten toe, en ook de gesprekken met Chick.

Wanneer Ravelstein tenslotte gestorven is, en de leegte die h

James Atlas, biograaf van onder anderen Saul Bellow, is overleden

James Atlas, editor van de New York Times en biograaf van onder Delmore Schwartz en Saul Bellow, is 4 september jl. in het Memorial Sloan Kettering Cancer Center in Manhatten overleden.

Atlas was een gepassioneerd biograaf. In The Shadow in the Garden: A Biographer’s Tale uit getuigt hij van zijn liefde voor het genre. Hij studeerde in Oxford met een reisstudiebeurs, waar hij onder anderen les kreeg van Richard Ellmann (biograaf van James Joyce). Ellmann herkende in de student de obsessie voor het detail. Atlas’ paper over de invloed van de theorie van Giambattista Vico en zijn historische cycli in Ulysses was volgens Ellmann ‘ a good start’.

Zijn eerste biografie van Delmore Schwartz schreef Atlas als een twintiger. Hij herkende zich in de gekwelde dichter: ‘Delmore’s attachment to his early childhood, his unrealisable expectations, his piercing loneliness, his book hunger, his dread of failure… these were traits and longings we shared.”

Toen hij het in het voorjaar van zich geroepen voelde de biografie van Saul Bellow te schrijven (‘I was the one’) deelde de Nobelprijswinnaar van de literatuur die overtuiging niet, ondanks dat ze beiden uit Chicago kwamen, Joods waren en hielden van het werk van Delmo

Wees een mensch!

Zelden maakte een schrijver zo’n simpel en zo’n doeltreffend eerbetoon aan een andere schrijver als Ian McEwan, toen hij zijn roman Saturday () begon met een lang motto van de zojuist overleden Saul Bellow. Het kwam uit diens grote roman Herzog en het was alsof McEwan zei: ‘Ik ga verder met wat jij begon.’

En wat een motto: ‘Bijvoorbeeld? Nou, bijvoorbeeld wat het betekent een man te zijn. In een stad. In een eeuw. In een overgangstijdperk. In een massa. Vervormd door wetenschap. Onder georganiseerd gezag. Onderworpen aan kolossale krachten. In een situatie die veroorzaakt werd door mechanisatie. In een maatschappij die geen gemeenschap was en de persoonlijkheid devalueerde. Dankzij een zich vermenigvuldigende macht van de massa die het eigen ik wegcijferde. Die verwildering en barbaarsheid toestond in zijn eigen grote steden en gelijktijdig de druk van menselijke miljoenen die hebben ontdekt wat eendrachtige krachten en gedachten kunnen uitrichten. Zoals megatonnen water organismen doen ontstaan op de bodem van de oceaan. Zoals eb en vloed stenen polijsten. Zoals winden rotsen uithollen. De mooie supermachinerie die een nieuw bestaan opent voor een ontelbaar mensdom.’

Als dit motto de inhoud van Bellows roman en zijn intenties om het te schrijven het

Saul Bellow ()

Bijna negentig jaar, de leeftijd der ijzersterken, is Saul Bellow geworden. Hij stierf op 5 april in Boston, waar hij nog tot op hoge leeftijd doceerde aan Boston University. Maar Boston was niet de stad waar hij echt warm voor liep. Bellow, zoon van joods-Russische immigranten die na een armoedig bestaan in Montreal op 4 juli berooid in Chicago aankwamen, zou aan deze windy city in Illinois verknocht raken. In The Chicago Book, ongepubliceerde herinneringen aan zijn jeugd in de stad aan Lake Michigan, en in vele artikelen probeerde hij deze metropool te omschrijven. Wat Dublin was voor Joyce betekende Chicago voor Bellow. In Life () omschreef hij de stad van beroemde Bellow-personages als Augie March en Herzog: «Chicago bouwt zichzelf op, breekt zich weer af, veegt het puin opzij en begint op nieuw.»

The Adventures of Augie March (), de roman waarmee Saul Bellow doorbrak, is een geromantiseerde kroniek van het Chicago van de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw en begint zo: «Ik ben een Amerikaan geboren in Chicago – Chicago, die sombere stad – en pak de dingen aan zoals ik het mezelf geleerd heb, met de vrije slag, en zal op mijn eigen manier geschiedenis schrijven: wie het eerst aanklopt, mag het eerst naar binnen; soms een onschuldig aankloppen