Biografie van der louw
Over oud-burgemeester André van der Louw () verschijnt vrijdag een biografie: ‘De Kroonprins van Nieuw Links’.
Als burgemeester van Rotterdam trok André van der Louw ( - ) geregeld de wijken in. Daarbij ging hij een lastig gesprek met bewoners nooit uit de weg. Die openheid en toegankelijkheid onderscheidde hem van zijn voorgangers en droeg bij aan de populariteit die hij tot de dag van vandaag in Rotterdam geniet.
Jantje Steenhuis, directeur van het Stadsarchief Rotterdam: ''Van der Louw zette de deuren van het stadhuis voor de burgers open, in tegenstelling tot de meer deftige en afstandelijke stijl van de burgemeesters vóór hem.''
Van der Louw werd geboren in Den Haag als zoon van de melkboer Cornelis van der Louw en Sjouke Eker. Hij volgde de Mulo en de Middelbare handelsavondschool in Den Haag. In zijn jeugd was hij bestuurslid van de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), waarover hij later het boek ‘Rood als je hart’ schreef. Op jarige leeftijd werd hij lid van de PvdA.
Van der Louw was in medeoprichter van 'Nieuw Links' en streefde naar veranderingen in de leiding en de koers van de PvdA. In was hij kort Tweede-Kamerlid. Van tot was Van der Louw partijvoorzitter van de PvdA. Na zijn voorzitterschap was hij zeven jaar lan
André van der Louw: waarom de kroonprins nooit koning werd
André van der Louw was begin jaren tachtig de gedroomde opvolger van PvdA-leider Joop den Uyl. Hij werd het niet en het is maar zeer de vraag of het een succes zou zijn geworden, blijkt uit de gedegen biografie van Chris Hietland over deze kroonprins van Nieuw Links.
‘Verkeerd gegokt’, ‘Op een dood spoor’, ‘Politiek uitgerangeerd’ en ‘Onmachtig NOS-voorzitter’: het zijn de veelzeggende titels van de vier laatste hoofstukken van De kroonprins van Nieuw Links. Zeker in een politieke biografie word je als lezer normaal gesproken gegrepen door de hoogtepunten en spannende wapenfeiten van een politieke carrière. Die waren er in het geval van Van der Louw genoeg: de razendsnelle opmars van deze Haagse melkboer-zoon binnen de PvdA gelederen bijvoorbeeld, waar hij het als jarige voorman van vernieuwingsbeweging Nieuw Links schopte tot partijvoorzitter. Twee jaar eerder was hij al tot lid van het partijbestuur gekozen, waarop de besnorde pijproker de iconisch geworden ‘berendans ’ opvoerde. Ook zijn burgemeesterschap van Rotterdam mag, met de nodige kanttekeningen, tot de hoogtepunten gerekend worden.
Toch zat ik pas echt op het puntje van mijn stoel bij de genoemde vier laatste hoofdstukken waarin Van der Louw de gifb
Joviaal, bevlogen: de PvdA kan iets leren van oud-burgemeester André van der Louw
Een burgemeester die tijdens een braderie spontaan de foxtrot danst met een inwoner van Crooswijk. Die het jaar inluidt met een gedicht op rijm in plaats van een plechtstatige nieuwjaarsrede. Die niet te beroerd is zijn wethouders op te trommelen voor een voetbalwedstrijd tegen buurtbewoners, als de opening van een wijkcentrum daarom vraagt.
Die snapt hoe je populair wordt in Rotterdam. “De pijp, de snor, de zogeheten berendans na zijn overwinning op het partijcongres van de PvdA in Zeker in het geheugen van ouderen is André van der Louw genesteld als atypische politicus”, zegt Chris Hietland voorafgaand aan de boekpresentatie van ‘De kroonprins van Nieuw Links’. De historicus promoveert aan de Rijksuniversiteit Groningen op het leven van de politicus die de PvdA eind jaren zestig op zijn kop zette en daarna Rotterdam voor zich won. Tussen en was hij er burgemeester.
De volle aktetas bleef ’s avonds vaak onaangeroerd
Burgemeestersspreekuur
“Hij was de eerste burgemeester met een losse, joviale stijl, die de kloof tussen burger en bestuur wist te overbruggen. In de tijd moesten bestuurders hun regentengedrag zien af te schudden”, zegt Hietland. Van der Louw was de burgemeester van het gesp
Snor, pijp en berendans
Het duurde geruime tijd tot ik in de gaten kreeg wat me irriteerde aan deze biografie van André van der Louw. Aan de auteur ligt het niet. Hoewel niet spannend heeft Hietland het levensverhaal van de grote man van Nieuw Links adequaat opgeschreven. De volgorde is klassiek maar daarom des te duidelijker: chronologisch. Van der Louw kwam al op jonge leeftijd in de PvdA, maakte daar een vliegende start, bracht het als voorman van de revolutionaire oppositie (‘Nieuw Links’) tot voorzitter van de partij, werd vervolgens burgemeester van Rotterdam maar raakte daarna, na nog even minister te zijn geweest, in toenemende mate op een dood spoor.
Op de keper beschouwd zijn deze feiten alleen al voldoende voor een spectaculair en dramatisch verhaal. Maar er komt van alles bij: de koerswijziging van de PvdA, van pluche- naar protestpartij; de rivaliteit met Den Uyl; het bestuur van een wereldstad op een keerpunt in zijn geschiedenis; en idem dito van een bestel (Van der Louw was ook voorzitter van de nos). Zo is er meer. Een voorzitterschap van de knvb bijvoorbeeld, plus van vele andere organisaties. De teloorgang van de Rode familie. De opvolging van Den Uyl. Redenen te over, zou je denken, voor een spetterend levensverhaal. Dat is dit boek niet. Erger nog, e
TIPS &#; ‘De kroonprins van Nieuw Links
‘De kroonprins van Nieuw Links’, Biografie van André van der Louw (), door Chris Hietland
Op 12 april verschijnt de biografie van André van der Louw bij uitgeverij Prometheus.
Als burgemeester van Rotterdam trok André van der Louw ( &#; ) geregeld de wijken in. Daarbij ging hij een lastig gesprek met bewoners nooit uit de weg. Die openheid en toegankelijkheid onderscheidde hem van zijn voorgangers en droegen bij aan de populariteit die hij tot de dag van vandaag in Rotterdam geniet.
De biografie is tevens het proefschrift van Chris Hietland, verbonden aan het Biografie Instituut te Groningen, ter verkrijging van de graad van doctor aan de Universiteit van Groningen.