Met wie was armand getrouwd
Armand. “Ik wil zelf niet eens weten wie ik ben”
Zeg je Armand, dan zeg je Ben ik te min. Zeg je nog een keer Armand, dan zeg je Cannabis. Maar wat zeg je bij een derde keer Armand? Uit het boek Armand. En Nou ik van Marcel Groenewegen worden we niet heel veel wijzer. De schrijver is in het dagelijks leven bassist van de Rotterdamse band The Kik. Samen met Ali B zorgde The Kik ervoor dat Armand in het jaar voor zijn dood (19 november ) nog successen kon vieren. Maar echt veel dichter bij de mens Herman van Loenhout (zijn echte naam) komen we in het boek niet. Dat valt Marcel Groenewegen niet echt aan te rekenen. Toen Armand in scheiding lag van zijn derde vrouw Marrit verzuchtte zij dat het haar tijdens hun huwelijk nooit was gelukt om echt contact met hem te krijgen. Sterker nog, hij zei tegen haar:
“Hoe durven mensen zo dicht bij mij te komen om erachter te komen wie ik ben. Ik wil zelf niet eens weten wie ik ben”.
Op de achterflap wordt een antwoord beloofd op de vraag wie toch de mens is die schuilgaat achter het roodharige sixties-icoon. Dat antwoord geeft het boek wat mij betreft niet. Wat is het dan wel? Een bloemrijke potpourri aan anekdotes, vooral verteld door Armand zelf. Zoals de schrijver in zijn nawoord ook aangeeft, was Armand een onuitputtelijke br
Armand en nou ik
Het leven van Armand
[Recensie] In november overleed zanger Herman van Loenhout (), beter bekend als Armand. Bij het grote publiek vooral, misschien zelfs alleen, bekend vanwege zijn grote hit Ben ik te min uit waarmee hij in veertien weken in de Top 40 stond. In de nadagen van zijn carrière beleefde hij een hernieuwde populariteit vanwege een samenwerking met de band The Kik, al kon Armand zelf zich niet herinneren “weg te zijn geweest”, zoals hij zong in zijn nummer Comeback. Auteur Marcel Groenewegen is opgeleid als journalist en is bassist van The Kik. In die hoedanigheid heeft hij Armand persoonlijk gekend en hem voor dit boek veelvuldig gesproken. Ook sprak Groenewegen voor het boek met familie, vrienden, ex-vrouwen, ex-vriendinnen en mensen uit de muziekindustrie die Armand gekend hebben.
Groenewegen volgt Armand vanaf zijn kinderjaren, een zware tijd voor de jonge Herman. Op zijn tweede krijgt hij kinkhoest en nadien zou hij een zwakke gezondheid houden met veel last van astma. Hij is vaak ziek en brengt veel tijd door in het ziekenhuis gedurende zijn lagere schooltijd. Armands pad naar bekendheid wordt met verve uit de doeken gedaan, en kent parallellen met andere iconen uit die tijd, eind jaren ’50 begin jaren ’ Veel optreden, de verschillen
Armand Van Helden
Armand begint al met plaatjes draaien als hij 15 jaar is. Nadat hij na zijn afstuderen nog een tijd in de advocatuur heeft gewerkt, kiest hij full-time voor de muziek. Zijn reputatie bouwt hij gaandeweg op door zijn (re)mixen en DJ hoogstandjes op feesten. Maar hij brengt ook eigen materiaal uit op diverse onafhankelijke labels en weet onder de naam Deep Creed in Amerika enkele hits te scoren.
Hij begint ook veel te remixen voor anderen en in werkt Armand met Zki & Dobre en Ramon Zenker aan het project F-Action. Dit resulteert in de disco-single 'Let's Get Closer Baby'. In verschijnt Van Heldens officiële debuut, Enter The Meat Market. Een post-house hip-hop album dat goed ontvangen wordt.
Samenwerkingen
Ook krijgt hij dat jaar een hit met de remix van 'Professional Widow' van Tori Amos. De lijst waarmee Armand gewerkt heeft - als producer of als remixer - is eindeloos: Janet Jackson, Sneaker Pimps, Rolling Stones, Apollo , Vanessa Williams, Ace of Base, Deep Forest, Underworld..
In verschijnen er nog twee andere cd's: Greatest Hits en Live From Mutha's House. Twee jaar later is daar het album 2Future4U (met het heerlijk bekkende 'You Don't Know Me') en in komt het album Killing Puritans uit. Ook remixt hij in dat jaar voor Underworld.
'My My Armand, artiestennaam van Herman George van Loenhout (Eindhoven, 10 april – aldaar, 19 november ), was een Nederlandse protestzanger. Met het nummer Ben ik te min? stond hij in 14 weken in de Top 40 en brak hij nationaal door als artiest. Armand maakte deel uit van de hippiegeneratie en stond bekend als fervent gebruiker van cannabis. Zijn albums bevatten maatschappijkritische teksten, veelal geïnspireerd op de hippie-ideologie.
Zijn grote voorbeelden waren Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie. Armand, ex-lid van de Shannon Boys en Les Gilets, bracht zijn eerste solo-single En nou ik uit in Die werd een grote flop, maar hij gaf niet op en vervolgens verscheen de single Een van hen ben ik. Hiermee bereikte hij in eerste instantie alleen de tipparade, totdat drie maanden later Radio Veronica de B-kant op de radio liet horen, getiteld Ben ik te min?. In het voorjaar van stond hij daarmee 14 weken in de Top In datzelfde jaar kwam Blommenkinders in de Nederlandse Top 40, met een negentiende plaats als hoogste positie. Hierna weigert platenlabel Philips Lijpe Harrie uit te brengen waarna Armand besluit het liedje Laat maar te schrijven voor de debuutsingle van Lenny Kuhr. Tien jaar later brengt Armand Lijpe Harrie alsnog uit.
Omdat Armand een groot voorstander was van leg
Armand. En nou ik
Armand () werd in beroemd dankzij zijn hit Ben ik te min en groeide uit tot Nederlands bekendste hippie, protestzanger en cannabisambassadeur. Maar wie was de man die schuilging achter dit roodharige sixties-icoon?
Ondanks een jeugd waarin het niet meezat kende Armand in de jaren zestig vele successen. De muziek, in de stijl van zijn grote voorbeelden Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie, in combinatie met de scherpe, observerende, poëtische en maatschappijkritische teksten in zijn moerstaal, maakte van hem een unieke en authentieke artiest.
Hij speelde overal in Nederland en België, verzorgde het voorprogramma van The Rollling Stones en tourde met The Troggs. Maar de invloed van geld, roem en drugs betekende destijds ook bijna zijn ondergang.
Vanaf de jaren zeventig verdween hij voor het grote publiek uit beeld. Toch bleef hij nummers schrijven en optreden, ook toen cocaïne en onzekerheden zijn leven domineerden. Zijn carrière kende pieken en dalen; volharding resulteerde uiteindelijk in een cultstatus.
Armand. En nou ik. Een biografie vertelt het verhaal van een artiest en zijn oeuvre, maar vooral dat van een man en zijn turbulente leven.
Toon details
Verberg details
Armand, artiestennaam van Herman George van Loenhout (Eindhoven, 10 april – aldaar, 19 november ), was een Nederlandse protestzanger. Met het nummer Ben ik te min? stond hij in 14 weken in de Top 40 en brak hij nationaal door als artiest. Armand maakte deel uit van de hippiegeneratie en stond bekend als fervent gebruiker van cannabis. Zijn albums bevatten maatschappijkritische teksten, veelal geïnspireerd op de hippie-ideologie.
Zijn grote voorbeelden waren Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie. Armand, ex-lid van de Shannon Boys en Les Gilets, bracht zijn eerste solo-single En nou ik uit in Die werd een grote flop, maar hij gaf niet op en vervolgens verscheen de single Een van hen ben ik. Hiermee bereikte hij in eerste instantie alleen de tipparade, totdat drie maanden later Radio Veronica de B-kant op de radio liet horen, getiteld Ben ik te min?. In het voorjaar van stond hij daarmee 14 weken in de Top In datzelfde jaar kwam Blommenkinders in de Nederlandse Top 40, met een negentiende plaats als hoogste positie. Hierna weigert platenlabel Philips Lijpe Harrie uit te brengen waarna Armand besluit het liedje Laat maar te schrijven voor de debuutsingle van Lenny Kuhr. Tien jaar later brengt Armand Lijpe Harrie alsnog uit.
Omdat Armand een groot voorstander was van leg
Armand. En nou ik
Armand () werd in beroemd dankzij zijn hit Ben ik te min en groeide uit tot Nederlands bekendste hippie, protestzanger en cannabisambassadeur. Maar wie was de man die schuilging achter dit roodharige sixties-icoon?
Ondanks een jeugd waarin het niet meezat kende Armand in de jaren zestig vele successen. De muziek, in de stijl van zijn grote voorbeelden Bob Dylan, Pete Seeger en Woody Guthrie, in combinatie met de scherpe, observerende, poëtische en maatschappijkritische teksten in zijn moerstaal, maakte van hem een unieke en authentieke artiest.
Hij speelde overal in Nederland en België, verzorgde het voorprogramma van The Rollling Stones en tourde met The Troggs. Maar de invloed van geld, roem en drugs betekende destijds ook bijna zijn ondergang.
Vanaf de jaren zeventig verdween hij voor het grote publiek uit beeld. Toch bleef hij nummers schrijven en optreden, ook toen cocaïne en onzekerheden zijn leven domineerden. Zijn carrière kende pieken en dalen; volharding resulteerde uiteindelijk in een cultstatus.
Armand. En nou ik. Een biografie vertelt het verhaal van een artiest en zijn oeuvre, maar vooral dat van een man en zijn turbulente leven.
Toon details
Verberg details