Gilles de marechal zoon van fritzi

Beek, Frederike Martine ten Harmsen van der ()

BEEK, Frederike Martine ten HARMSEN van der, ook bekend als F. Harmsen van Beek (geb. Blaricum – gest. Groningen ), schrijfster, dichteres en tekenares. Dochter van Eelco Martinus ten Harmsen van der Beek (), illustrator, en Johanna Frederika Langeler (), tekenares en tekstschrijfster. Fritzi ten Harmsen van der Beek trouwde (1) op in Blaricum met Eric de Mareschal (geb. ), geoloog; (2) op in Blaricum met Remco Wouter Campert (geb. ), dichter en schrijver. Van tot had ze een verhouding met Peter Vos (), tekenaar. Uit huwelijk (1), dat in juni werd ontbonden, werd 1 zoon geboren. Huwelijk (2), dat in april werd ontbonden, bleef kinderloos.

Frederike (Frédérique, Fritzi) ten Harmsen van der Beek en haar broer Hendrik (), kinderen van het even succesvolle als drukbezette tekenaarsechtpaar Eelco (ten) Harmsen van (der) Beek en Freddie Langeler, werden in Blaricum opgevoed door hun grootmoeder Geertrui Langeler-van der Mark. Fritzi bezocht achtereenvolgens het Nieuwe Lyceum in Hilversum en de Rijksnormaalschool voor Tekenonde

F. Harmsen van Beek

door Annie van den Oever

1. Biografie

Fritzi (Frederice Martine) ten Harmsen van der Beek werd geboren in Blaricum op 28 juni Haar moeder was de illustratrice en kinderboekenschrijfster Freddie Langerer, die onder meer het Anderseniaanse Snorko, het wijze konijn schreef. Haar vader was de illustrator en kinderboekenschrijver Eelco ten Harmsen van der Beek, die het uit bessen opgetrokken reclamefiguurtje Flipje van Tiel maakte voor de Betuwe-jamfabriek en het figuurtje Noddy schiep uit de populaire Noddyreeks van de schrijfster Enid Blyton. Haar ouders waren kerkelijk noch politiek gebonden. Zij maakten vóór de oorlog deel uit van de Amsterdamse kunstenaarssociëteit De Kring en kenden het Blaricumse en Larense artistieke milieu. Fritzi ten Harmsen van der Beek karakteriseerde hen ooit als twee tieners die er per ongeluk twee kinderen op na hielden, haarzelf en haar jongere broertje Hein. De dagelijkse zorg voor de kinderen droeg hun oma, met wie zij geruime tijd een villa aan de Torenlaan in Blaricum bewoonden. In de buurt woonden de jonge Jaap Harten, de wiskundige L.E.J. Brouwer en de schrijver A.D. Hildebrand, schepper van Bolke de Beer. Het huiselijk leven speelde zich af rond de tafel met tekenmaterialen. Ouders en k

Harmsen van Beek, Fritzi

Frederike Martine ten Harmsen van der Beek, Nederlands dichteres, verhalenschrijfster en illustratrice (Blaricum ). Fritzi ten Harmsen van der Beek stamt uit een gezin van kunstenaars. Zowel haar vader als haar moeder schreven voor kinderen en waren werkzaam als illustrator. Beiden maakten deel uit van de Amsterdamse, Blaricumse en Larense kunstenaarskringen. Na het overlijden van haar ouders woonde Ten Harmsen van der Beek enige jaren in Frankrijk, waar ze het werk van Henri Michaux leerde kennen. Ze had affiniteit met het onconventionele, absurde en springerige werk van Michaux, van wie ze ‘Plume’ vertaalde (opgenomen in: Henri Michaux, Verschijningen, ).

In debuteerde Ten Harmsen van der Beek met de dichtbundel Geachte Muizenpoot en achttien andere gedichten, waarvan een groot aantal gedichten eerder in Tirade was gepubliceerd. De bundel had onmiddellijk groot succes en bereikte een (zeker voor poëzie) ongekend groot publiek. De bundel ontstond in een periode waarin sprake was van verzet tegen elke vorm van hiërarchie en bestrijding van bestaande mythes in kunst, politiek en filosofie. Dat maakt deze poëzie ondogmatisch en subversief en dat uit zich in een speels en grillig taalgebruik, vol onverwachte wendingen en

Breukvlakken Biografieën Project Perdu

Thema &#; de TIJDSGEEST duiden

Bijeenkomst donderdagavond 1 oktober

Op 1 oktober treedt Maaike Meijer (biograaf) op in literair theater Perdu om samen met Annelies van Hees (interviewer) en Martine Groen (klinisch psycholoog) het bijzondere leven van dichteres en tekenares Fritzi ten Harmsen van der Beek te bespreken. In de uitgebreide biografie Hemelse Mevrouw Frederike wil Maaike Meijer de nadruk meer leggen op haar dichterschap dan op het vaak grillige bestaan van Fritzi met haar verschillende partners en haar zoon Gilles. Op deze avond wordt zij over de uitgangspunten van de biografie aan de tand gevoeld vanuit de literatuurwetenschap en de psychoanalyse.

Schrijvers en analytici ontmoeten elkaar in Perdu in hun liefde voor de biografie. Ze gaan met elkaar in gesprek op zoek naar de sporen uit het verleden in het heden. Werkwijze, uitgangspunten en overeenkomsten komen aan de orde. Verschillen worden niet geschuwd.

Let op! Perdu heeft alle voorgeschreven Coronavoorschriften nauwgezet gevolgd.
U kunt een plaats reserveren aan 1 van de 15 tafeltjes in de grote zaal.
Komt u uit een en hetzelfde huishouden dan kunt u met zijn tweeën aan een tafeltje zitten.
De zaal gaat om al open zodat er geen file ontstaat op weg naar
Hemelse mevrouw Frederike. Het aangrijpende leven van F. Harmsen van Beek
Toegegeven: zoals zoveel anderen ben ook ik ooit in de fuik van de mythe gelopen. ‘Fritzi’ (ten) Harmsen van (der) Beek, dat was de dichteres van het kleine oeuvre en het grote avontuur. Van het artikel dat Betty van Garrel in de jaren zestig voor de Haagse Post schreef had ik nooit kennis genomen, evenmin als Gerard Reve’s mythologiseren in ‘Brief uit Amsterdam’ (opgenomen in Op weg naar het Einde). Maar ik kende wel het boek Jagtlust, dat Annejet van der Zijl schreef en waarin de villa in Blaricum wordt afgetekend als een dependance van het Leidseplein in de late jaren vijftig. Ik meen zelfs dat ik het cadeau kreeg bij een abonnement op HP/De Tijd. In Jagtlust gebeurde open en bloot wat in de rest van Nederland alleen voor achter de gordijnen bestemd was.
En natuurlijk wist ik dat Harmsen van Beek nog korte tijd getrouwd was geweest met Remco Campert, die zo ontspannen werd gefotografeerd terwijl hij met Frederike en anderen lag te zonnebaden op het dak van Jagtlust. Ik was dan ook al benieuwd hoe deze episode zou worden beschreven toen recent de Campert-biografie van Mirjam van Hengel, Een knipperend ogenblik, verscheen.
Royaal leven
Dat was op hoofdlijn een bevestiging van wat we al k