Van morrison days like this

Jim Morrison: Biografie

Jim Morrison (), Jugendidol, Sexsymbol, Dichter, Enfant Terrible und Leadsänger der legendären "Doors", wurde durch seine erotische Ausstrahlung, seine zügellose Selbstdarstellung und seine skandalösen Texte über Sex und Tod schon zu Lebzeiten zur Kultfigur. Sein Grab auf dem Pariser Père Lachaise ist zum Wallfahrtsort geworden.

Kenntnis- und faktenreich schildert die Autorin Kindheit und Jugend, Aufstieg und Ausschweifungen, Abstieg und Ausstieg des Dichters, Sexsymbols und Sängers, ohne sich dabei in waghalsige Interpretationen seiner Schattenseiten zu ergehen.

Sowohl für eingefleischte Fans als auch für den interessierten Leser stellt dieses Buch eine Grundlage dar. Mit Bedacht zeichnet die Autorin sein kurzes und bewegtes Leben nach. Dabei zitiert sie aus unterschiedlichsten Quellen, um so ein möglichst realitätsnahes und lebendiges Bild des Jugendidols zu zeichnen.

"Jim hat siebzig Lebensjahre in nur sechsundzwanzig gepreßt." John Densmore über Jim Morrison

Publicatiedatum

Ebook: 1 maart

Chuck Crisafulli Moonlight drive

the stories behind every Doors&#; song

Achtergronden van de songs van de Amerikaanse popgroep The Doors, en van het leven van de tekstschrijver, zanger Jim Morrison ().

Engels | pagina&#;s | Carlton, [London] |

Gedrukt boek

Britse zanger en songschrijver

De Britse zanger en songschrijver Van Morrison begon zijn loopbaan aan het einde van de jaren vijftig. Hij brak in de jaren zestig door met de band Them, waarmee hij de wereldhit 'Gloria' opnam. In verschenen zijn eerste solonummers op single en elpee.

The Monarchs

George Ivan Morrison werd op 31 augustus geboren in Belfast als George Ivan Morrison. Als tiener speelde Van Morrison mondharmonica, gitaar en saxofoon in verschillende groepen. Op jarige leeftijd verliet hij de middelbare school om zich bij de The Monarchs aan te sluiten. Met The Monarchs speelde Van Morrison ook op het vaste land van Europa.

Them

Na terugkomst in Noord-Ierland richtte Van Morrison in Them op, met Billy Harrison (gitaar), Eric Wickson (orgel), Alan Henderson (bas) en Ronnie Millings (drums). Twee jaar later nam Them in Londen het album 'The angry young them' op. Dit album bevatte de hit 'Here comes the night'. Them kende veel personeelswisselingen. Na 'Them again' verschenen nog een aantal albums, maar deze zijn niet zo goed. Na een tournee door Nederland met Cuby & The Blizzards vertrok Van Morrison naar de verenigde Staten van Amerika.

Brown eyed girl

Met producer Berns nam Van Morrison in Amerika het album 'Blowin' your mind', waarvan 'Brown eyed girl'

Van Morrison speelt in Carré uitsluitend covers van muziek uit zijn jeugd, en nog chagrijnig ook ★★☆☆☆

Meer dan liedjes schreef Van Morrison in zijn carrière, die toch al een jaar of zestig aan de gang is. Maar dat hij tijdens het eerste van twee uitverkochte concerten in het Amsterdamse Theater Carré alleen covers van muziek uit zijn jeugd zou spelen, dat werd vooraf niet medegedeeld.

Geen Caravan, Moondance of Gloria dus, maar louter nummers van zijn onlangs verschenen album Moving on Skiffle. Een dubbelaar waarop de jarige zanger alleen liedjes speelt die hij als jonge skiffle- en r&b-liefhebber in Belfast leerde kennen. Hij is blijkbaar zo in zijn nopjes met zijn laatste plaat dat hij er publieksfavorieten of recent eigen werk voor laat schieten.

Daar kun je mee wegkomen als je Bob Dylan heet, maar Moving on Skiffle is bepaald geen hoogtepunt in Van Morrisons oeuvre, zoals Dylans laatste album Rough and Rowdy Ways dat wel is voor hém. Na een half uurtje skiffle-deuntjes afgewisseld met bijvoorbeeld I’m So Lonesome I Could Cry van Hank Williams, weet je het wel: gezellig, maar niet meer dan dat. Niet iets om een heel concert mee te vullen.

Over de auteur

Gijsbert Kamer is sinds muziekjournalist. Hij schrijft voor de Volkskrant recensies, interv

- Van Morrison voor het eerst weg uit Noord-Ierland ()

In maart , ruim een halve eeuw geleden, had ik [HK] in Almelo een ontmoeting met Van Morrison. De artiest uit het Noord-Ierse Belfast was geen lid meer van Them, maar had zich bereid verklaard om solo, met begeleiding van de Nederlandse Cuby & the Blizzards, enkele optredens in ons land te geven.

Contact leggen met Van (een afkorting van Ivan) was niet eenvoudig. De Amerikaanse popjournaliste Loraine Alterman verwoordde het dat jaar met: “Van Morrison isn’t the easiest person to talk to. He prefers communicating through his music and, even then, Van’s meanings aren’t crystal clear”.

Mijn gesprek met de Ier verliep niet meteen soepel. Totdat we onze belangstelling voor bluesmuziek konden delen. Van bleek helemaal weg te zijn van artiesten als Bobby Bland, Howlin’ Wolf, Lightnin’ Hopkins en, op dat moment, vooral van Montana Taylor (‘I can’t sleep’). Ineens was het ijs gebroken.

was een belangrijk jaar voor Van Morrison. Kort na zijn bezoek aan Nederland vloog hij naar de VS om onder leiding van Bert Berns () nog diezelfde maand zijn solocarrière in gang te zetten. Het was meteen raak dankzij ‘Brown-eyed Girl’, een song die Van zelf geschreven had en op 28