Oud premier
Biografie van de CDA-politicus (geboren in ), in de jaren zeventig en tachtig minister van justitie en minister-president.
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Geschiedenis & Politiek
- Onderwerpen
- 20e eeuw | Agt, A.A.M. van | Biografieën
- Taal
- Nederlands
- Ook beschikbaar als
- Gesproken boek
Meer informatie
- Uitgever
- Boom, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Bibliogr.: p.
- Met lit. opg., reg
- Op omslag is &#;Tour de force&#; ook te lezen als titel
Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.
Van Agt. Biografie
Van Agt: een exotisch verschijnsel in de Nederlandse politiek
Je was voor hem of je was tegen hem. Je verafschuwde hem of bewonderde hem. Maar onverschillig liet hij je nooit. Dries van Agt, een exotisch verschijnsel in de Nederlandse politiek, werd in de eerste lijsttrekker van het CDA, boorde ‘ome Joop’ den Uyl (PvdA) een tweede kabinet door de neus en was daarna zelf vijf jaar lang minister-president.
Kop van jut
Van Agt bracht zijn jeugd door onder de katholieke zon in Brabant en Nijmegen. In de Kamer was hij kop van Jut in de spectaculaire debatten over de drie van Breda, Bloemenhove, Pieter Menten en de kruisraketten. Eerst als minister van Justitie, daarna als minister-president. Hoe harder de kritiek, des te meer stemmen hij kreeg.
Maakbare samenleving
Publiek en pers smulden van Den Uyl, Wiegel én Van Agt. De politiek leefde! Dit was de tijd van polarisatie en de maakbare samenleving. Politieke crises waren aan de orde van de dag: de Lockheedaffaire, Molukse gijzelingen, de val van Aantjes, rellen bij de troonswisseling in En altijd weer stond de onnavolgbare Van Agt in het oog van de politieke orkaan, op de hielen gezeten door ‘koene keeper’ Ruud Lubbers.
Deze omvangrijke biografie is de
Biografie van Dries van Agt
3.
Vicepremier in het kabinet-Den Uyl
Tijdens de moeizame formatie van het speelde Van Agt samen met de ARP'er in de slotfase een bemiddelende rol. Zij bewerkstelligden dat KVP en bereid waren ook zonder de toe te treden tot een progressief kabinet. De overgang van Van Agt naar het kabinet-Den Uyl en zijn vicepremierschap waren een logisch gevolg van het vertrouwen dat hij inmiddels in progressieve kring had verworven.
Als minister van Justitie kreeg Van Agt in het kabinet-Den Uyl te maken met diverse moeilijke dossiers. Behalve de abortuskwestie waren dat bijvoorbeeld de versterking van de positie van de ondernemingsraden en de regeling van de grondprijzen. Van Agt kwam bij al die onderwerpen tegenover de progressieve partijen te staan. Zijn verhouding met regeringspartij D66 werd bemoeilijkt toen hij in zijn Dstaatssecretaris tot aftreden had gedwongen. Glastra van Loon had zich in een interview kritisch uitgelaten over topambtenaar van Justitie.
Eerder, in oktober , ontstond een ernstig conflict rond de abortuskliniek Bloemenhove in Heemstede. Van Agt wilde tot sluiting van die kliniek overgaan, omdat daar verboden medische ingrepen plaatsvonden. Onder druk van een Kamermeerderheid en van de progressieve ministers moest hij afzien van
in conflict met de politieke realiteit. In Bloemenhove werden zwangerschappen afgebroken van meer dan drie maanden. Van Agt wilde dat er een einde kwam aan deze, in zijn ogen, onoirbare praktijken. Hij wenste sluiting van de kliniek en verdedigde zijn standpunt in de Tweede Kamer door te spreken over ‘een vrucht die in delen met instrumenten wordt verwijderd, waarbij het hoofd wordt stukgekraakt’. Alle retoriek ten spijt werden alle strafrechtelijke stappen tegen Bloemenhove afgeblazen. Van Agt overwoog openlijk met aftreden, maar bleef aan omdat hij, zo zei hij achteraf, als minister meer mogelijkheden had om zijn stem te laten horen.
Van Agt handelde als ‘burgemeester in oorlogstijd’. Maar kun je hem ook als zodanig typeren? We weten het niet, want Van Agts biografen nemen deze verklaring voor wat het is. Sterker nog, Van Agt mag er ruim dertig jaar later triomfantelijk aan toevoegen dat hij toentertijd in een riante positie verkeerde omdat, indien hij was opgestapt, het kabinet was gevallen en dat wilde ‘de rode kern zeker niet’. Naar eigen zeggen zat hij ‘comfortabel’ en ‘kon hij wat speels en met een zekere guitigheid te werk gaan’. Het abortusdebat van bracht Van Agt anno terug tot een politiek spelletje. Op pa
Samenvatting
Je was voor hem of je was tegen hem. Je verafschuwde hem of bewonderde hem. Maar onverschillig liet hij je nooit. Dries van Agt, een exotisch verschijnsel in de Nederlandse politiek, krijgt eindelijk de biografie die hem toekomt.
Dries van Agt werd in de eerste lijsttrekker van het CDA, boorde 'ome Joop' den Uyl (PvdA) een tweede kabinet door de neus en was daarna zelf vijf jaar lang minister-president. Onder het motto: 'Ik sta rechtop en salueer alleen naar mijn eigen kiezers. Ik buig niet naar links en ik buig niet naar rechts.'
Van Agt bracht zijn jeugd door onder de katholieke zon in Brabant en Nijmegen. In de Kamer was hij kop van Jut in de spectaculaire debatten over de drie van Breda, Bloemenhove, Pieter Menten en de kruisraketten. Eerst als minister van Justitie, daarna als minister-president. Hoe harder de kritiek, des te meer stemmen hij kreeg.
Publiek en pers smulden van Den Uyl, Wiegel én Van Agt. De politiek leefde! Dit was de tijd van polarisatie en de maakbare samenleving. Politieke crises waren aan de orde van de dag: de Lockheedaffaire, Molukse gijzelingen, de val van Aantjes, rellen bij de troonswisseling in En altijd weer stond de onnavolgbare Van Agt in het oog van de politieke orkaan. Op de hielen gezeten door 'koene keeper' Ruud Lubbe