Andrei tarkovsky biografie
Andrei Tarkovski / SUHH, 1966 / 183 min.
Voor zijn tweede film baseerde Tarkovski zich losjes op het leven van de 15de-eeuwse Russische meesterschilder Andrej Roebljov. Liever dan een biografie maakte hij een bespiegeling over het belang van de kunstenaar en het overleven van kunst. Nieuwe restauratie.
Groots opgezet historisch drama over het leven van de middeleeuwse iconenschilder Andrej Roebljov. Tarkovski en coscenarist Andrej Kontsjalovski geven een contemplatieve uiteenzetting over de taak van de kunstenaar in een door terreur geteisterde samenleving. In zijn streven een zuivere kunstvorm gestalte te geven, wenst meesterschilder Roebljov zich niet te compromitteren. Hij zwijgt. Later ontmoet hij een nar, wiens taalgebruik zich onttrekt aan de macht van de heersers. Daarvoor wordt deze gestraft.
sovjetcensuur
Tarkovski's visie op het samenvallen van personage en de wereld waarin deze zich bevindt, kwam met Andrej Roebljov tot een hoogtepunt. De sovjetcensuur toonde zich niet ongevoelig voor de implicaties van Tarkovski”s zwartwit- en kleurenproductie; de in 1966 voltooide CinemaScopefilm werd pas in 1971 vrijgegeven voor vertoning in de Sovjet-Unie.
Details
Regisseur
Andrei Tarkovski
Originele titel
Andrej Roebljov
Onderdeel van
Andre De nalatenschap van Andrei Tarkovsky
Vandaag is het tachtig jaar geleden dat Russische regisseur Andrei Tarkovsky voor het eerst het levenslicht zag. Een blik op het leven en werk van de belangrijkste regisseur uit de toenmalige Sovjet-Unie.
Volgens Ingmar Bergman was Andrei Tarkovsky de grootste regisseur van zijn tijd. Die bewondering van Bergman voor Tarkovsky ging vooral uit naar zijn filmtaal. “Tarkovsky weet het leven te vatten als een droom. Het was sinds Sergei Eisenstein geleden dat een regisseur de Russische cinema zo sterk op de internationale kaart kon zetten. Tarkovsky viel op door een visionaire aanpak van tijd en ruimte en kende enige vijandigheid met Sovjetautoriteiten door de metafysische vooringenomenheid van zijn films. Een personage via lange shots en een trage montage één maken met zijn omgeving was voor Tarkovsky waar cinema om draaide. Hij maakte zeven films in een carrière van 27 jaar.
Internationale faam
Tarkovsky werd op 4 april 1932 geboren als de zoon van een poëet en literatuurgraduaat. Hij bewees in zijn jeugdjaren al snel een jongen van vele talenten te zijn door het studeren van muziek en Arabisch. Toch verloor hij zijn hart aan het filmmedium toen hij aan de filmschool in Moskou ging studeren. Met zijn eerste langspeler ‘I
Andrei Rublev
Voor zijn tweede film baseerde Tarkovski zich losjes op het leven van de 15de-eeuwse Russische meesterschilder Andrej Roebljov. Liever dan een biografie maakte hij een bespiegeling over het belang van de kunstenaar en het overleven van kunst. Groots opgezet historisch drama over het leven van de middeleeuwse iconenschilder Andrej Roebljov. Tarkovski en coscenarist Andrej Kontsjalovski geven een contemplatieve uiteenzetting over de taak van de kunstenaar in een door terreur geteisterde samenleving. In zijn streven een zuivere kunstvorm gestalte te geven, wenst meesterschilder Roebljov zich niet te compromitteren. Hij zwijgt. Later ontmoet hij een nar, wiens taalgebruik zich onttrekt aan de macht van de heersers. Daarvoor wordt deze gestraft. Tarkovski’s visie op het samenvallen van personage en de wereld waarin deze zich bevindt, kwam met Andrej Roebljov tot een hoogtepunt. De sovjetcensuur toonde zich niet ongevoelig voor de implicaties van Tarkovski’s zwartwit- en kleurenproductie; de in 1966 voltooide CinemaScopefilm werd pas in 1971 vrijgegeven voor vertoning in de Sovjet-Unie.
This film is part of our program Transcending Time: The Films Of Andrei Tarkovsky
.
Stalker: Transcendente filmkunst
door Ralph EversJanus Films brengt dit najaar de gerestaureerde versie van Stalker uit. Eén van de meest essentiële films ooit gemaakt. Een mooi moment voor een persoonlijke beschouwing.
De zomer is voorbij
alsof er nooit een zomer is geweest.
Het is aangenaam in de zon.
Maar dat is niet genoeg.
Al wat er kon zijn
werd als een vijfvingerig blad
direct in mijn hand gelegd.
Maar dat is niet genoeg.
Vergeefs ging goed
noch kwaad voorbij.
Alles had een heldere gloed.
Maar dat is niet genoeg.
Het leven nam me onder zijn vleugels,
beschermde me, redde me,
ik had werkelijk geluk.
Maar dat is niet genoeg.
De bladeren zijn niet verbrand,
de takken niet gebroken.
De dag is als schoongespoeld glas.
Maar dat is niet genoeg.
Bovenstaand gedicht is van de vader van Andrei Tarkovsky, Arseni Tarkovsky en komt uit diens bundel Vestnik. Het wordt in de film voorgelezen door de Stalker en verwoordt het religieuze kernthema dat in Stalker (1979) wordt aangeraakt. Met onze woorden en profane verlangens zullen we nooit gedijen in overvloed, maar altijd ervaren een tekort te hebben. Wij mensen zijn gestraft door die vervelende goden, zo lezen we al in de Griekse mythologie en de moderne mens komt er niet veel be
Andrei Rublev
Andrej Roebljov was een iconenschilder die in de 15e eeuw leefde. Bij Tarkovsky wordt hij een Christus-achtige figuur die staat voor het lijden van een verscheurd Rusland, een getormenteerde visionair die zich als gevolg van de gruwelen van zijn tijd, jarenlang in stilzwijgen hult, om uiteindelijk de wil tot spreken en schilderen terug te vinden. De briljantste coup in de film is het verhaal van een jongen die zijn eigen leven redt door te beweren dat hij weet hoe hij een reusachtige klok moet gieten - om tot de ontdekking te komen dat hij het nog kan ook Dit blinde geloof van de jongen geeft Roebljov weer vertrouwen in zichzelf, wat tot een vlammende climax leidt een montage in kleur van details uit Roebljovs overgebleven iconen. Tarkovsky schreef het script voor de film in 1962, een periode van liberalisering in de Sovjetunie. Het scenario werd door de overheid aanvaard. Toen de film in 1964 voltooid werd was het tijdperk van Chroetsjov en daarmee ook de periode van openheid voorbij. De overheid kwam tot de ontdekking dat ze met een 'gevaarlijke' film opgescheept zat. Er werden coupures geëist. Tarkovsky weigerde aanvankelijk, maar liet uiteindelijk toch 14 minuten verwijderen. Deze standaardversie werd in 1969 in Cannes vertoond en er bekroond. Inmiddels
De nalatenschap van Andrei Tarkovsky
Vandaag is het tachtig jaar geleden dat Russische regisseur Andrei Tarkovsky voor het eerst het levenslicht zag. Een blik op het leven en werk van de belangrijkste regisseur uit de toenmalige Sovjet-Unie.
Volgens Ingmar Bergman was Andrei Tarkovsky de grootste regisseur van zijn tijd. Die bewondering van Bergman voor Tarkovsky ging vooral uit naar zijn filmtaal. “Tarkovsky weet het leven te vatten als een droom. Het was sinds Sergei Eisenstein geleden dat een regisseur de Russische cinema zo sterk op de internationale kaart kon zetten. Tarkovsky viel op door een visionaire aanpak van tijd en ruimte en kende enige vijandigheid met Sovjetautoriteiten door de metafysische vooringenomenheid van zijn films. Een personage via lange shots en een trage montage één maken met zijn omgeving was voor Tarkovsky waar cinema om draaide. Hij maakte zeven films in een carrière van 27 jaar.
Internationale faam
Tarkovsky werd op 4 april 1932 geboren als de zoon van een poëet en literatuurgraduaat. Hij bewees in zijn jeugdjaren al snel een jongen van vele talenten te zijn door het studeren van muziek en Arabisch. Toch verloor hij zijn hart aan het filmmedium toen hij aan de filmschool in Moskou ging studeren. Met zijn eerste langspeler ‘I
Andrei Rublev
Voor zijn tweede film baseerde Tarkovski zich losjes op het leven van de 15de-eeuwse Russische meesterschilder Andrej Roebljov. Liever dan een biografie maakte hij een bespiegeling over het belang van de kunstenaar en het overleven van kunst. Groots opgezet historisch drama over het leven van de middeleeuwse iconenschilder Andrej Roebljov. Tarkovski en coscenarist Andrej Kontsjalovski geven een contemplatieve uiteenzetting over de taak van de kunstenaar in een door terreur geteisterde samenleving. In zijn streven een zuivere kunstvorm gestalte te geven, wenst meesterschilder Roebljov zich niet te compromitteren. Hij zwijgt. Later ontmoet hij een nar, wiens taalgebruik zich onttrekt aan de macht van de heersers. Daarvoor wordt deze gestraft. Tarkovski’s visie op het samenvallen van personage en de wereld waarin deze zich bevindt, kwam met Andrej Roebljov tot een hoogtepunt. De sovjetcensuur toonde zich niet ongevoelig voor de implicaties van Tarkovski’s zwartwit- en kleurenproductie; de in 1966 voltooide CinemaScopefilm werd pas in 1971 vrijgegeven voor vertoning in de Sovjet-Unie.
This film is part of our program Transcending Time: The Films Of Andrei Tarkovsky
.
Stalker: Transcendente filmkunst
Janus Films brengt dit najaar de gerestaureerde versie van Stalker uit. Eén van de meest essentiële films ooit gemaakt. Een mooi moment voor een persoonlijke beschouwing.
De zomer is voorbij
alsof er nooit een zomer is geweest.
Het is aangenaam in de zon.
Maar dat is niet genoeg.
Al wat er kon zijn
werd als een vijfvingerig blad
direct in mijn hand gelegd.
Maar dat is niet genoeg.
Vergeefs ging goed
noch kwaad voorbij.
Alles had een heldere gloed.
Maar dat is niet genoeg.
Het leven nam me onder zijn vleugels,
beschermde me, redde me,
ik had werkelijk geluk.
Maar dat is niet genoeg.
De bladeren zijn niet verbrand,
de takken niet gebroken.
De dag is als schoongespoeld glas.
Maar dat is niet genoeg.
Bovenstaand gedicht is van de vader van Andrei Tarkovsky, Arseni Tarkovsky en komt uit diens bundel Vestnik. Het wordt in de film voorgelezen door de Stalker en verwoordt het religieuze kernthema dat in Stalker (1979) wordt aangeraakt. Met onze woorden en profane verlangens zullen we nooit gedijen in overvloed, maar altijd ervaren een tekort te hebben. Wij mensen zijn gestraft door die vervelende goden, zo lezen we al in de Griekse mythologie en de moderne mens komt er niet veel be
Andrei Rublev
Andrej Roebljov was een iconenschilder die in de 15e eeuw leefde. Bij Tarkovsky wordt hij een Christus-achtige figuur die staat voor het lijden van een verscheurd Rusland, een getormenteerde visionair die zich als gevolg van de gruwelen van zijn tijd, jarenlang in stilzwijgen hult, om uiteindelijk de wil tot spreken en schilderen terug te vinden. De briljantste coup in de film is het verhaal van een jongen die zijn eigen leven redt door te beweren dat hij weet hoe hij een reusachtige klok moet gieten - om tot de ontdekking te komen dat hij het nog kan ook Dit blinde geloof van de jongen geeft Roebljov weer vertrouwen in zichzelf, wat tot een vlammende climax leidt een montage in kleur van details uit Roebljovs overgebleven iconen. Tarkovsky schreef het script voor de film in 1962, een periode van liberalisering in de Sovjetunie. Het scenario werd door de overheid aanvaard. Toen de film in 1964 voltooid werd was het tijdperk van Chroetsjov en daarmee ook de periode van openheid voorbij. De overheid kwam tot de ontdekking dat ze met een 'gevaarlijke' film opgescheept zat. Er werden coupures geëist. Tarkovsky weigerde aanvankelijk, maar liet uiteindelijk toch 14 minuten verwijderen. Deze standaardversie werd in 1969 in Cannes vertoond en er bekroond. Inmiddels