Biografie fleur speet
Hella Haasse is de auteur van een omvangrijk, divers en zeer vernieuwend oeuvre. In haar werk onderzoekt Haasse thema’s als identiteit, ontworteling en het (on)vermogen om de ander echt te kennen.
Bekend en minder bekend
Oeroeg is waarschijnlijk het bekendste boek van Hella S. Haasse (), het is in ieder geval het meest vertaalde. Oeroeg is een novelle uit , oorspronkelijk een Boekenweekgeschenk, over de intense vriendschap tussen twee jongetjes. De ene is de zoon van de Nederlandse administrateur van een theeonderneming, de andere is de zoon van de Javaanse bediende van het gezin. Eenmaal ouder, komen de jongens, gewapend, lijnrecht tegenover elkaar te staan tijdens de bevrijding van Indonesië. Het was Haasse's officiële debuut en is in menig opzicht exemplarisch voor haar werk. Thema's als eenzaamheid, ontworteling en het niet kunnen kennen van de ander, maar dat wel willen, komen in heel haar oeuvre voor. In het populaire Heren van de thee () diept ze die thema's uit door het plantersleven in Nederlands-Indië tot onderwerp te nemen.
Haasse was een van de grootste schrijvers uit het Nederlandse taalgebied, zo concludeert haar biograaf Aleid Truijens. Ze schreef volgens de biograaf spannend, poëtisch en geheimzinnig, op een 'postmoderne' manier gelaagd, feministisch e
Literatuur
nelleke noordervliet, Altijd roomboter, Augustus, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Mevrouw Gigengack, Augustus, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Een plaats voor de geestdrift, Augustus, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Brieven van de thee, Querido, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Wie weet meet niet, Technische Universiteit Delft, Delft, , 79 p.
nelleke noordervliet, De verlossing, Brokaat, Beemster, , 90 p.
nelleke noordervliet, Het middel van de man, Wolters-Noordhoff, Groningen, , 32 p.
nelleke noordervliet, Pelican Bay, Augustus, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Een vlaag van troost, Augustus, Amsterdam, , 62 p.
nelleke noordervliet, Op de zeef van de tijd, Waanders, Zwolle, , p.
nelleke noordervliet, De pijl van de tijd, Noordbrabants Genootschap,'s Hertogenbosch, , 24 p.
nelleke noordervliet, Water en as, De Bijenkorf, Amsterdam, , 74 p.
nelleke noordervliet, Uit het paradijs, Meulenhoff, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, De naam van de vader, Meulenhoff, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, Ik kan het niet langer verbergen, Meulenhoff, Amsterdam, , 80 p.
nelleke noordervliet, Het oog van de engel, Meulenhoff, Amsterdam, , p.
nelleke noordervliet, De Buthe, De Geiten Pers, BrummFleur Speet
WinternachtenThe World According to Cusk
Met: Fleur Speet, Ianthe Mosselman, Meral Polat, Niña Weijers, Rachel Cusk, Sophie van Winden
Zondagmiddag 12 maart was een wereldberoemde schrijver in Den Haag: de Britse auteur Rachel Cusk. Zij ging in gesprek met de Nederlandse schrijver Niña Weijers over haar boeken en thema's. Het interview in Zaal 1 werd omlijst door voordracht uit Cusks oeuvre door actrice Sophie van Winden en optredens van zangeres Meral Polat begeleid op piano door Chris Doyle. In de theaterfoyer volgde een naprogramma met twee minicolleges rond Cusks werk door schrijvers Ianthe Mosselman en Fleur Speet, en met boekverkoop en signeren.
Rachel Cusk, misschien wel de belangrijkste Engelstalige schrijver van vandaag, is auteur van onder meer de non-fictieboeken A Life's Work (), Aftermath () en Coventry () en romans als Arlington Park (), de fenomenale Outline-trilogie (, in Nederlandse versie getiteld Contouren, Transit en Kudos) en Second Place ().
Niña Weijers ging in gesprek met Rachel Cusk over plaats en ruimte innemen: als schrijver, als vrouw, als verteller, als personage, en over naar 'Coventry' gestuurd worden. Over gezien en erkend worden, over kunst en de uitwerking ervan op een 'zelf'. Over vrouw zijn in verschil‘Mijn dagboek irriteert me mateloos’
In hield ik in Enschede de jaarlijkse Drienerwolde Lezing over de romancyclus Het bureau, waarvan pas vier van de zeven delen waren verschenen. Ik was een enorme liefhebber van het werk van Voskuil. Nog voordat er een tv-serie over werd gemaakt had ik Bij nader inzien gelezen; ik had artikelen aan zijn boeken gewijd en deel 3 van Het bureau lovend besproken.
Voskuil ontmoette ik voor het eerst in toen wij allebei genomineerd waren voor de Vlaamse literaire Prijs De Gouden Uil, hij in de categorie fictie met deel 2 van Het bureau, ik in de categorie non-fictie met mijn biografie van Henriette Roland Holst. Sindsdien groetten wij elkaar op straat. We woonden bij elkaar om de hoek.
Mijn lezing werd mooi uitgegeven. Ik had er hard aan gewerkt en was tevreden over het resultaat. Totdat ik het commentaar van Voskuil ontving. Ik kreeg een handgeschreven kaartje:
Beste Elsbeth, Zojuist heb ik je Drienerwolde Lezing ontvangen. Ik vind haar prachtig. Het beste wat er tot nu toe geschreven is. Om uitdrukking te geven aan mijn bewondering, bla bla enz. enz. Met hartelijke groet, ook van Lousje, Han Voskuil
Op dat moment realiseerde ik me dat ik een kritiekloze analyse van Voskuils oeuvre had gemaakt. Ik had hem kennelijk naar de mond
Fleur Speet
Een schrijver met zeven hoofden
Over de (on)persoonlijke essays van Joost ZwagermanDat Vestdijk sneller kon schrijven dan God kon lezen, dat weet inmiddels iedereen. Dat John Updike het tempo er in zijn schrijven eveneens flink onder hield, dat is - voor mij althans - nieuw. Joost Zwagerman vertelt over Updike's schrijmonger in het essay ‘A portrait of the critic as a younger brother’ (Pornotheek Arcadië, ). Hij legt uit wat de drijfveren van Updikes honger zijn, maar zegt daarin niets over zijn eigen drijfveren, hoewel hij toch net als Updike met een rotvaart zijn stukken de wereld in slingert.
In een bijna duivels tempo breidt Zwagerman zijn oeuvre uit: vijf romans, een verhalenbundel, drie dichtbundels, honderden boekbesprekingen, drie essaybundels, een bundeling columns, pamfletten (al worden die niet meer op een gestencild A-4 rondgestrooid) en ettelijke nog niet gebundelde stukken. Is Herman Brood van het dak gesprongen, nog geen dag later verschijnt een essay van Zwagermans hand over de spuitende rockartiest in de Volkskrant. Hij schrijft niet alleen columns en polemiserende stukken (zoals onlangs het artikel ‘Rake klappen’ - 21 september - waarin hij niet schroomt mandarijn en antipostmodernist Micha&eu