Ingeborg bachmann biografie
biografie: Ingeborg Bachmann
Zij studeerde Germanistiek, Filosofie en Psychologie in Innsbruck, Graz en Wenen. Na haar promotie in over de filosoof Martin Heidegger ondernam ze reizen naar Parijs en Londen en werkte ze als omroep-redactrice. In werd ze ontdekt op een open dag van Gruppe 47en sindsdien werkte ze als schrijfster.
De thema`s die ze in haar eerste schrijversjaren aanroerde, ‘Liefde’, ‘Dood’ en ‘Afscheid’, werden door het publiek en de kritiek argelozer ontvangen dan ze waren bedoeld.
Bachman verzette zich tegen een classificatie van haar werk als ’onpolitieke, mooie literatuur‘. Sinds haar eerste dichtbundel Die gestundete Zeit() heeft ze geprobeerd de problematische verhouding tussen mens en natuur aan de orde te stellen. Dat er een politieke achtergrond achter haar ideeën schuilt blijkt uit haar autobiografische boek Jugend in einer Österreichischen Stadt().
Tijdens haar poëzie-voordrachten aan de Frankfurter universiteit (/) gaf Bachman blijk van een kritische terugblik op haar eerste successen. Deze zelfkritiek kwam ook tot uitdrukking in haar verhalenbundel Das dreißigste Jahr(). Daarna volgde een jarenlange stilte, die onderbroken werd door een geëngageerde politieke toespraak die ze hield toen haar de Georg
Ingeborg Bachmann Verzamelde verhalen recensie en informatie over het boek, Op 14 oktober verschijnt bij uitgeverij Koppernik het boek met alle verhalen van de Oostenrijkse schrijfster Ingeborg Bachmann.
Ingeborg Bachmann Verzamelde verhalen recensie en informatie
Als de redactie het boek leest, kun je op deze pagina de recensie en waardering vinden van Verzamelde verhalen. Het boek is geschreven door Ingeborg Bachmann. Daarnaast zijn hier gegevens van de uitgave en bestelmogelijkheden opgenomen. Bovendien kun je op deze pagina informatie lezen over de inhoud van het boek met alle verhalen van de Oostenrijkse schrijfster Ingeborg Bachmann.
Verzamelde verhalen
- Schrijfster: Ingeborg Bachmann (Oostenrijk)
- Soort boek: verhalen
- Nederlandse vertaling: Paul Beers
- Uitgever: Koppernik
- Verschijnt: 14 oktober
- Omvang: pagina&#;s
- Uitgave: gebonden boek
- Boek bestellen bij: Boekhandel / Bol
Flaptekst van het boek met alle verhalen van Ingeborg Bachmann
Ingeborg Bachmann geldt als een van de grootste Duitstalige auteurs van de twintigste eeuw. De stoutmoedigheid van de taal, de scherpte van haar inzicht en de energie van het gevoel vormen vanaf het begin de onverwisselbare eigenheid van haar proza. Het laat mensen zien op het kruispunt van hun bestaan, vóór er ingrijpe
Zelfportret(je) van de kunstenares als een jonge vrouw
Deel FacebookTwitter
Weinige andere figuren uit de Europese literatuur van de tweede helft van de twintigste eeuw spreken zo tot de verbeelding als de Oostenrijkse schrijver en dichter Ingeborg Bachmann (). Die fascinatie heeft voor een belangrijk deel te maken met haar sterk gemediatiseerde biografie en, ruimer, met de symbolische rol die ze heeft gespeeld, dat wil zeggen met haar betekenis als figuur.
Afkomstig uit het wel zeer provinciale en conservatieve Klagenfurt (de hoofdstad van het Oostenrijkse Land Karinthië) sloeg ze al gauw haar vleugels uit: ze woonde en werkte in grote Europese steden als Wenen, Berlijn, München en Rome, en koos voor een moderne en vrijgevochten levensstijl, inclusief een bewogen liefdesleven, met als partners onder meer grote namen als Paul Celan en Max Frisch. Laatstgenoemde liefdes zouden trouwens tragisch eindigen: een leven met de zwaar getraumatiseerde Celan bleek onmogelijk, de relatie met Frisch liep uit in een catastrofale breuk. Naast de ‘reguliere’ liefdesrelaties zijn er ook de suggesties van een grote seksuele appetijt en nogal kinky voorkeuren. Ook de psychische problemen waarmee Bachmann af te rekenen had en haar verslaving aan alcohol en alle m
Ingeborg Bachmann en Paul Celan
Zij was de dochter van een officier van de Wehrmacht, hij een overlevende van de Shoah. Paul Celan was de grote liefde van Ingeborg Bachmann, zoveel wordt duidelijk uit de biografie die Andrea Stoll onlangs over haar leven heeft gepubliceerd, Ingeborg Bachmann. Der dunkle Glanz der Freiheit.
Ze ontmoetten elkaar in de lente van , tijdens een feestje in de woning van surrealistisch kunstenaar Edgar Jené. Bachmann was op dat moment 21 en druk doende haar thesis over Martin Heidegger af te ronden. Celan probeerde in het reine te komen met zijn ervaringen in een Roemeens concentratiekamp, en met het feit dat zijn ouders de oorlog niet hadden overleefd. Het was een getroebleerde verhouding. Bachmann maakte geen geheim van haar promiscue levenswandel en berichtte Celan in haar brieven dat ze hun tijdelijke scheiding &#; hij woonde in Parijs, zij bleef in Wenen &#; &#;nicht ohne Beziehungen zu Männern&#; had doorgebracht. Toen Bachmann in uiteindelijk bij Celan introk, typeerde ze het samenleven als “Strindbergisch”; ze hebben elkaar „gegenseitig die Luft genommen”. Twee jaar later werden ze door de Gruppe 47 uitgenodigd om hun werk voor te dragen. Bachmann groeide uit tot de “Covergirl” van de literaire beweging; de voordracht van Paul Celan wer
Vertaald proza
BOEKEN NR. 2, FEBRUARI
Ingeborg Bachmann: Verzamelde verhalen
door Carl De Strycker
Nee, Bachmann lezen is geen genot
Wie de Verzamelde verhalen van Ingeborg Bachmann koopt, krijgt veel. Heel veel. Niet alleen de twee tijdens het leven van de auteur gepubliceerde bundels Het dertigste jaar en Simultaan (die eerder al in het Nederlands verschenen waren, maar al jaren enkel nog antiquarisch te vinden), maar ook een verzameling vroege en verspreid gepubliceerde verhalen, een tekst uit de nalatenschap en een fragment dat een passage uit de grote roman Malina zou kunnen zijn. Verzameld betekent hier echt wel: compleet. En dat geheel wordt ook nog eens voorafgegaan door een inleiding van vertaler Paul Beers en afgesloten met een nawoord van Bachmann-kenner Ingeborg Dusar. Dat is een terecht monumentale uitgave van een van de allerbelangrijkste naoorlogse Oostenrijkse schrijvers die, ondanks belangrijke voorsprekers als Joke Hermsen en Charlotte Van den Broeck, nog te onbekend is in ons taalgebied.
Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat dit topzware literatuur is. Bachmann – zelf een uiterst getormenteerde persoonlijkheid – lezen, daar word je niet vrolijk van, en vlot lezen doet haar proza ook al niet. Zij voert stuk voor