Kübler ross biografie
Elisabeth Kubler Ross biografie, quotes en boeken
Vincent van Vliet
Elisabeth Kubler Ross ( &#; ) was een Zwitsers-Amerikaans psychiater die vooral bekend is geworden met haar vooruitstrevende visie over stervensbegeleiding. Elisabeth Kubler Ross is wereldwijd bekend geworden met haar boeken en de befaamde theorie over de vijf fasen rondom rouwverwerking.
De biografie van Elisabeth Kubler Ross
Elisabeth Kubler Ross behaalde in haar Mastergraad (M.D.) in geneeskunde aan de Universiteit van Zurich.
In emigreerde ze samen met haar echtgenoot Emanuel (Manny) Ross naar de Verenigde Staten en deed ze een aantal vervolgstudies op het gebied van psychiatrie. Elisabeth Kubler Ross verdiepte en specialiseerde zich in terminale zieke patiënten en sterfbegeleiding. Zij inspireerde studenten door verschillende boeiende en confronterende lezingen te verzorgen over dit specialisme.
In accepteerde een positie binnen de Universiteit van Colorado, Verenigde Staten. Zelf rondde haar eigen vervolgstudies in het vakgebied psychiatrie af en verhuisde in naar Chicago.
In veranderde van baan en werd ze assistent professor aan de Universiteit van Chicago, Pritzker School of Medicine. Ze ontwikkelde daar een aantal seminars aan de hand van interviews met terminale patiënten. Naast
Biografie
Het eerste dode lichaam dat Elisabeth Kübler-Ross () ooit zag, was dat van een buurman in haar dorp in Zwitserland. Hij was gestorven door uit een boom te vallen. In de woonkamer van zijn huis lag hij in zijn bed, omringd door familie en vrienden. Elisabeth, toen een kind, mocht hem aanraken; haar vader kletste met hem, alsof hij nog leefde.
Dat, besloot Elisabeth toen en daar, was de juiste manier om met de dood om te gaan. Nog beter was de Mexicaanse manier om op de Día de los Muertos op graven te kamperen om te picknicken en plezier te maken met de doden. Maar dit waren rariteiten. In de 20e eeuw was de acceptatie van de dood als onderdeel van het leven grotendeels vergeten in de westerse culturen. Men durfde en hoefde de dood niet meer in het gezicht te kijken.
In Amerika, zoals Dr. Kübler-Ross ontdekte toen ze in in het Manhattan State Hospital aankwam, werden de stervenden geïsoleerd gehouden, in afgelegen afdelingen waar de verpleegsters hun constante, hopeloze gerinkel niet hoefden te horen. Artsen zagen hen als mislukkelingen in een tijd waarin elke infectie en ziekte zijn genezing leek te hebben gevonden. Weinigen wilden met hen praten, want als er geen goede prognose was, leek er niets eerlijks te zeggen. Zelfs met hun pijn werd onverschillig omgeg
In zag ze als eerste van een drieling het levenslicht in Zürich, Zwitserland. Op vijfjarige leeftijd wordt ze ernstig ziek en ziet ze de dood in de ogen. Maar ze geneest. Later start ze, tegen de uitdrukkelijke wens van haar vader in en zonder enige steun van het thuisfront, aan een opleiding tot laborante en later tot arts. Terwijl ze als stage een huisarts in een Zwitsers afgelegen gebied vervangt, ontmoet ze enkele ongeneeslijk zieke patiënten. Ze is verrast door de heel verschillende manier waarop die omgaan met hun nakende levenseinde. Iets later overlijdt haar schoonbroer (net geen dertig jaar) en komen sterven en rouwen opnieuw dichtbij.
Tijdens haar studies ontmoet ze de Amerikaan Emanuel Ross, met wie ze in trouwt. Ze verhuizen naar New York, waar Elisabeth zich wil specialiseren in de pediatrie. Dat werd onmogelijk door zwangerschap, en daarom verschoof haar belangstelling richting psychiatrie. Een paar jaar later bracht hun loopbaan hen naar Denver, de Universiteit van Colorado. Daar werkte ze voor profes¬sor Sydney Margolin.
En zoals dat gaat tussen professoren en hun ass
1 Lessen voor levenden &#; Gesprekken met stervenden
In verscheen er een boek, dat vrijwel meteen een bestseller werd en de auteur Elisabeth Kübler Ross wereldberoemd maakte. Het boek behandelde toch een onderwerp, dat in die tijd nog veel taboes kende: de dood. Inmiddels beleeft dit boek zijn 28ste druk en inhoudelijk is er door de uitgever &#; in Nederland in ieder geval- niets veranderd of aangevuld behalve de omslag en de tekst op de achterflap. Daaraan is iets toegevoegd: iets meer over de auteur, haar wereldbekendheid inmiddels en het feit dat haar boeken, die allemaal over de dood gaan, in twintig talen zijn vertaald. De auteur heeft veel losgemaakt: zij durfde met terminale patiënten te spreken over wat hen bezighoudt: hun toekomstige dood. In veel ziekenhuizen was men in eerste instantie geschokt omdat zij daarover wilde praten met die patiënten. Artsen en andere hulpverleners hadden overwegend nog de overtuiging, dat men diende te zwijgen over die zo nabije dood. Inmiddels is er een hausse in boeken en artikelen, waarin mensen openlijk hun ervaringen en gevoelens terzake bespreken en Elisabeth Kübler-Ross, de ervaren en vastbesloten psychiater-thanatologe, geeft nog steeds de toon aan en pleit voor gevoelens en ervaringen van de stervende mens.
BESTEL LESSEN VO