Waarom lezen mensen een biografie
Waarom zou je een biografie van een schrijver schrijven?
Dat kwam vooral omdat ik in ‘Requiem voor een vriend’ ‘Tante Gert’ tegenkwam. Tante Gert komt ook voor in de wandeldagboeken, ze woont ergens in Engeland, is heel oud en de ik en L. bezoeken haar telkens wanneer ze in Engeland op vakantie gaan. Onduidelijk was van wie Tante Gert een tante was en ze is in de wandeldagboeken een vage figuur, van wie je niet eens weet of ze Engels of Nederlands spreekt. De tv staat altijd heel erg hard bij haar, want ze is stokdoof.
Als je alles wat hij geschreven heeft chronologisch zou rangschikken, heb je al snel een heel leven te pakken
Het wordt duidelijk in het boek dat Voskuil over zijn vriend ‘Jan Breugelman’ schreef. Of las ik het nou in ‘De moeder van Nicolien’? Hoe dan ook: ik kreeg meer informatie over Tante Gert en daardoor kon ik met terugwerkende kracht een puzzelstuk toevoegen aan de wandeldagboeken. Als je alles wat hij geschreven heeft chronologisch zou rangschikken, heb je al snel een heel leven te pakken. Vooruit, een gefictionaliseerd leven, maar dan wel een zeer sterk autobiografisch gefictionaliseerd leven.
Kruisbestuiving
Het enige wat je als biograaf zou kunnen doen is de werkelijkheid van de fictie te scheiden. En snel Lousje Voskuil bezoeken. Misschien nog
Over de biografie en nog zo wat
Lieve jaargenoten
Voor de duur van deze voordracht neem ik jullie mee naar het domein van de biografiek, niet als tak van wetenschap maar als speelse verkenning naar een even ingewikkeld als
boeiend genre. Een vorm van literatuur, journalistiek en geschiedschrijving. Waarom
is de biografie zo populair? Waarom schrijven en lezen we biografieën? Waarin
verschilt de biografie van een willekeurig historisch onderzoek? Hoe pak je zoiets
aan en ook hoe zit het met onze eigen biografie?
Als motto voor deze excursie koos ik de bekende uitspraak van Søren Kierkegaard: Het
leven kan alleen achterwaarts worden begrepen maar moet voorwaarts geleefd. Want dat is wat we vandaag in alle heftigheid doen: terugkijken naar hoe we vijftig jaar geleden begonnen om vervolgens verder te gaan waar we gebleven waren. ‘Omzien &#; in verwondering’ is geen exclusieve aangelegenheid voor oudere meisjes als Annie Romein Verschoor ooit was (en wij nu zijn), historici en biografen doen niet anders. Al gebruiken die doorgaans andere en meer bronnen dan alleen herinneringen. Want hoe waar herinneringen onszelf ook toeschijnen, in wetenschappelijke zin zijn ze onbetrouwbaar. Juist omdat ze de neiging hebben zich te voegen naar wat op het moment van herinneren het beste u
De 17 Leukste Begrijpend Leesteksten over Biografieën voor de Basisschool
Biografieën zijn een waardevolle toevoeging aan het onderwijs op de basisschool. Ze helpen kinderen om geschiedenis en cultuur te begrijpen door de verhalen van invloedrijke personen. Door te lezen over belangrijke figuren zoals uitvinders, kunstenaars, filosofen en leiders, krijgen kinderen meer begrip voor de wereld om hen heen en leren ze belangrijke lessen over doorzettingsvermogen, moed en innovatie.
Het lezen van biografieën biedt kinderen een unieke kans om in de levens van inspirerende personen en historische figuren te duiken. Door verhalen te lezen over hun successen, uitdagingen en prestaties, leren kinderen niet alleen meer over verschillende tijdperken en culturen, maar ontwikkelen ze ook belangrijke vaardigheden zoals empathie, kritisch denken en begrijpend lezen. Biografieën brengen geschiedenis tot leven op een persoonlijke en toegankelijke manier, waardoor leren een plezierige ervaring wordt.
In dit artikel delen we 17 inspirerende biografieën die geschikt zijn voor kinderen van alle leeftijden. Deze verhalen zijn zorgvuldig geselecteerd om zowel boeiend als educatief te zijn, en sluiten perfect aan bij verschillende AVI-niveaus en leerdoelen.
Ontdek de Gratis Chat-App van Leermaat 'Ik schrijf, dus ik ben': de populariteit van de autobiografie ontrafeld
Idenititeit: wie ben ik?
Veel heeft te maken met de manier waarop we in onze neoliberale samenleving 'identiteit' beleven. Die beleving, zo blijkt, is nogal problematisch. Het probleem zit 'm - zoals Paul Verhaeghe al aangaf - in de contradictoire manier waarop mensen, en dus vooral jongeren, worden gedwongen deze op te bouwen: want vaststellen 'wie we nu precies zijn', dat moeten we allemaal. Alleen zijn de instrumenten die de mens daar vandaag voor ter beschikking heeft, niet meteen stabiel te noemen.
"Alles kan en alles mag", dat lijkt zo ongeveer de leuze van onze moderne maatschappij geworden te zijn. Op succes, ambitie en toekomstperspectieven staat geen halt meer. De tijd dat een vaste reeks aan levensomstandigheden nog bepalend was voor de 'persoon die iemand is of zal worden' - zoals religie, gender, klasse en afkomst - zijn lang voorbij. Het volledig van die stereotiepe beelden verloste en ontvoogde individu kan vandaag bereiken wat hij maar wil, hoe hij maar wil en wanneer hij maar wil, althans zo klinkt het.
Vrijheid: de keerzijde van de medaille
Aan al die vrijheid hangt helaas ook een eerder sinister prijskaartje vast, eentje dat veel mensen op het eerste zicht al eens over
~ verhaalentaal ~
Veel mensen beginnen hun schrijversreis met het opschrijven van hun levenservaringen. Om een taboe te breken, een eigen beleving te delen met gelijkgestemden, of om de kinderen te kunnen vertellen wat jarenlang te moeilijk was om ter sprake te brengen. In tegenstelling tot therapeutisch schrijven worden deze autobiografische verhalen dus wel door anderen gelezen. Deze blogpost gaat in op hoe je de balans vindt tussen eigen ervaringen met anderen delen en zomaar je ziel en zaligheid aan iedereen te laten lezen.
Een autobiografie is niet alles delen &#; de kluis
Zoals je misschien al weet is het schrijven van een autobiografie niet helemaal vrijblijvend. Je hebt niet alleen rekening te houden met de privacy van anderen, maar ook met die van jezelf. Grenzen stellen is erg belangrijk.
Sociale wetenschapper Brene Brown doet veel onderzoek naar zaken als kwetsbaarheid en vertrouwen. Als het gaat om het bewaken van grenzen, noemt zij regelmatig het principe van de kluis.
Als ik jou over iets persoonlijks in vertrouwen neem en ik zeg dat het in de kluis moet, mag je het onder geen beding doorvertellen, aan niemand. Ook niet om te &#;overleggen&#; hoe je dit probleem samen met mij op kan lossen. En als je mijn kluisinhoud gebruikt om te roddelen, is dat een
'Ik schrijf, dus ik ben': de populariteit van de autobiografie ontrafeld
Idenititeit: wie ben ik?
Veel heeft te maken met de manier waarop we in onze neoliberale samenleving 'identiteit' beleven. Die beleving, zo blijkt, is nogal problematisch. Het probleem zit 'm - zoals Paul Verhaeghe al aangaf - in de contradictoire manier waarop mensen, en dus vooral jongeren, worden gedwongen deze op te bouwen: want vaststellen 'wie we nu precies zijn', dat moeten we allemaal. Alleen zijn de instrumenten die de mens daar vandaag voor ter beschikking heeft, niet meteen stabiel te noemen.
"Alles kan en alles mag", dat lijkt zo ongeveer de leuze van onze moderne maatschappij geworden te zijn. Op succes, ambitie en toekomstperspectieven staat geen halt meer. De tijd dat een vaste reeks aan levensomstandigheden nog bepalend was voor de 'persoon die iemand is of zal worden' - zoals religie, gender, klasse en afkomst - zijn lang voorbij. Het volledig van die stereotiepe beelden verloste en ontvoogde individu kan vandaag bereiken wat hij maar wil, hoe hij maar wil en wanneer hij maar wil, althans zo klinkt het.
Vrijheid: de keerzijde van de medaille
Aan al die vrijheid hangt helaas ook een eerder sinister prijskaartje vast, eentje dat veel mensen op het eerste zicht al eens over
~ verhaalentaal ~
Veel mensen beginnen hun schrijversreis met het opschrijven van hun levenservaringen. Om een taboe te breken, een eigen beleving te delen met gelijkgestemden, of om de kinderen te kunnen vertellen wat jarenlang te moeilijk was om ter sprake te brengen. In tegenstelling tot therapeutisch schrijven worden deze autobiografische verhalen dus wel door anderen gelezen. Deze blogpost gaat in op hoe je de balans vindt tussen eigen ervaringen met anderen delen en zomaar je ziel en zaligheid aan iedereen te laten lezen.
Een autobiografie is niet alles delen &#; de kluis
Zoals je misschien al weet is het schrijven van een autobiografie niet helemaal vrijblijvend. Je hebt niet alleen rekening te houden met de privacy van anderen, maar ook met die van jezelf. Grenzen stellen is erg belangrijk.
Sociale wetenschapper Brene Brown doet veel onderzoek naar zaken als kwetsbaarheid en vertrouwen. Als het gaat om het bewaken van grenzen, noemt zij regelmatig het principe van de kluis.
Als ik jou over iets persoonlijks in vertrouwen neem en ik zeg dat het in de kluis moet, mag je het onder geen beding doorvertellen, aan niemand. Ook niet om te &#;overleggen&#; hoe je dit probleem samen met mij op kan lossen. En als je mijn kluisinhoud gebruikt om te roddelen, is dat een