Antoine de kom
De biograaf van veelschrijver Jef Last had een overvloed aan materiaal om uit te kiezen ★★★★☆
Hoe komt het toch dat publieke persoonlijkheden die in hun eigen tijd voor veel reuring zorgden dikwijls zo snel in vergetelheid raken? Journalist, veelschrijver, Spanjestrijder, verzetsman, polyglot, sinoloog en homo-activist avant la lettre Jef Last was zo iemand. Rond zijn 30ste bereikte hij de status van wat je nu een BN’er zou noemen. ‘Iedereen’ kende hem en hij kende ‘iedereen’. Na zijn dood viel zijn naam zelden meer.
Rudi Wester besloot in de jaren tachtig om Lasts biografie te schrijven. Worstelen sommige biografen met een tekort aan materiaal, voor haar vormde juist de overvloed het probleem. Niet alleen was de gebiografeerde een hysterisch harde werker die een onafzienbaar oeuvre bij elkaar tikte, Wester moest ook een keuze maken uit honderden brieven, (deels) ongepubliceerde dagboeken en memoires, en talloze getuigenissen.
Jef Last () groeide op in een gegoede bourgeoisfamilie, als enige zoon van een strenge vader en een lichtzinnige moeder, die hem tot op het bot verwende. Als jonge twintiger al besloot hij radicaal te breken met dit milieu en ‘proletariër’ te worden. Helemaal slagen zou hij daarin niet. De bekakte dictie die hij van huis uit had meegekregen zou hij no
Jef Last als visionair. Een biografie van Rudi Wester
Niet vaak zal er zo lang gewacht zijn op een biografie, als op die over de schrijver Jef Last (). Al in besloot Rudi Wester dat ze een biografie over hem wilde schrijven, één van de belangrijkste auteurs uit de (extreem)linkse beweging in Nederland. Over Henriette Roland Holst, Herman Gorter en Theun de Vries, maar ook Nico Rost en Jacques Gans (om slechts enkele voorbeelden te noemen) zijn de afgelopen decennia fraaie biografieën verschenen. Maar Rudi Wester moest na vijf jaar onderzoek voorrang geven aan andere projecten en heeft vervolgens een prachtige carrière gemaakt bij het Institut Néerlandais en het Literair Vertalingenfonds. Eind heeft ze de draad van haar mooie project Jef Last – Bestaat er een raarder leven dan het mijne? gelukkig weer opgepakt.
Toen ze destijds met dit karwei begon, was Jef Last nog niet eens zo gek lang overleden. Hij stierf op 15 februari en zijn ziekbed was lang en naar geweest. Last heeft zichzelf nota bene het laatste duwtje gegeven door – in de vrieskou en met ontbloot bovenlijf &#; een winternacht in de tuin van het Rosa Spierhuis door te brengen. Zijn laatste woorden waren, enigszins enigmatisch: ‘Het is alsof ik in een hele grote kathedraal ben.’ Had deze man, die een heel bruisend
Rudi Wester
Van en van 1 november tot december heb ik gewerkt aan de biografie van Jef Last. Deze is in januari bij uitgeverij Prometheus verschenen.
Recensies, reacties en interviews
Niet stilgezeten
Geplaatst op door admin
Het lijkt wel of ik de laatste maanden van heb stil gezeten, maar dat is niet zo. Kan ook niet, ligt niet in mijn aard. Dus nu nog enkele activiteiten w. b. de twee onderwerpen waarmee ik mij in … Lees verder →
Boektip van Roze stadsdorp
Geplaatst op door admin
Voor het Roze Stadsdorp Amsterdam besprak Martijn Jonker mijn biografie: ‘Zeer helder en leesbaar legt Rudi Wester Jef Lasts leven tot in detail vast’.
Postuum eerherstel voor Jef Last
Geplaatst op door admin
RTV Oost deed verslag van de indrukwekkende ceremonie op 11 april op Kasteel Eerde in Ommen, waar Jef Last postuum het Draaginsigne Binnenlandse Strijdkrachten uitgereikt kreeg door Brigadegeneraal Arco Soltesz van de Koninklijke Landmacht. Kleindochter Marjolijn van Doorn sprak een … Lees verder →
Menno ter Braak en Jef Last
Geplaatst op door admin
Ze waren weliswaar leeftijdsgenoten, maar verschilden totaal wat betreft hun opvattingen over wat kunst in het algemeen en literatuur in het bijzonder moesten zijn. Maar in hun strijd tegen h
LAST, Josephus Carel Franciscus
(roepnaam: Jef), socialistisch en communistisch schrijver, dichter en journalist, is geboren te 's-Gravenhage op 2 mei en overleden te Laren op 15 februari Hij was de zoon van Carel Christiaan Anthony Last, hoofdinspecteur van de arbeid, en Helena Johanna Maria Verstijnen. Op 11 januari trad hij in het huwelijk met Ida ter Haar, met wie hij drie dochters kreeg. Op 28 mei werd dit huwelijk ontbonden, waarna hij op 9 mei opnieuw met haar trouwde.
Last kwam uit een gegoede burgerlijke familie. Zijn moeder was een plantersdochter, zijn vader hoofdinspecteur van de arbeid. Uit zijn vaders functie vloeide een regelmatige overplaatsing voort. De jeugdjaren van Last speelden zich af in respectievelijk Den Haag, Leeuwarden, Venlo, Deventer en Amsterdam. Last vergezelde zijn vader vaak op diens inspectiebezoeken, wat hem al op jeugdige leeftijd de ogen opende voor de vaak onterende omstandigheden waarin arbeiders moesten werken. Toen hij in een tijdje als padvinder in Engeland was, kwam hij 'als een kleine opstandeling' terug. Hij las alle revolutionaire literatuur die er te vinden was, van Multatuli tot de Franse socialisten en utopisten. In werd hij van de christelijk Hoogere Burger School in Amsterdam verwijderd, omdat hij onhandelbaar was. D
Enfin ! De biografie van Jef Last !
23 mei, Onderdeel van prosesColumn door Rudi Wester
In januari kwam mijn biografie over Jef Last uit onder de titel Bestaat er een raarder leven dan het mijne? Gelukkig kreeg het overal goede tot zeer goede recensies, al schreven sommige kranten dat ik er ruim dertig jaar over had gedaan. Dat nu is overdreven, al moet ik erbij zeggen dat er heel wat weddenschappen op af zijn gesloten: komt-ie wel of niet? In werkelijkheid werkte ik, als free lance literair criticus voor Vrij Nederland, Trouw en Opzij, eraan van tot , waarin ik vooral gesprekken met zijn drie dochters, met mede-verzetsmensen en met oude vrienden op band opgenomen heb. Maar toen werd ik (adjunct)directeur van het Literair Vertalingenfonds (nu: Het Letterenfonds), vervolgens directeur van het Institut Néerlandais en ambassaderaad voor culturele zaken aan de Nederlandse ambassade in Parijs, en daarna artistiek directeur om van mijn geboortestad Leeuwarden ‘European Capital of Culture ’ te maken. Dat lukte, en ik bleef aan om culturele projecten tussen Valletta, de andere –stad, en Friesland op te zetten. Tot ik op 1 november besloot mijn baan op te zeggen en de biografie af te maken. Het was nu of nooit.
Waarom Jef Last? In het kort: hij omspande in zijn eentje en