Wiskunde onderdelen

Wetenschap ontstaat uit onwetendheid, zegt de schrijver Harari. En onwetendheid kan leiden tot nieuwsgierigheid. Ik schreef erover in een vorig blog. Maar hoe ontstaat zulke nieuwsgierigheid? In de Islamitische wereld zag het er ongeveer zo uit:

Uitdagingen

Toen het Islamitische rijk in de 8e eeuw enorm groot was gegroeid, ontstond er een dringende behoefte aan kennis. De politieke leiders uit die tijd werden geconfronteerd met splinternieuwe politieke uitdagingen. Hoe bestuur je een rijk dat zo groot is? Hoe weet je überhaupt hoe groot het is? Hoe hef je belasting?

Maar de Islam als splinternieuwe religie bracht ook z’n uitdagingen met zich mee. Wat is de juiste bidrichting naar Mekka als je weet dat de aarde bolvormig is? (een vliegtuig naar New York vliegt immers ook nooit rechtstreeks over de globe, maar altijd met een boogje). Of: hoe zorg je ervoor dat de enorm gedetailleerde erfeniswetten van de Koran op de juiste manier worden uitgevoerd?

Op de schouders van reuzen

Het antwoord op veel van deze vragen kwam van wetenschappers. Zij haalden kennis en wijsheid uit de verschillende beschavingen die het Islamitische rijk had overgenomen (Byzantijnen, Perzen, Hindoe-volken en meer) en ontwikkelden hun eigen wetenschap.

En al snel ontdekte men dat als je ergens moest beg

Zoeken in deze blog

Ik behoor tot degenen die pas als hij een afspraak heeft om met vrienden iets te ondernemen eraan denkt naar het museum te gaan. Het gebeurt eigenlijk nooit dat ik al weet dat er een leuke expositie is, dat ik die inplan en dat ik er dan vrienden bij uitnodig. De komende tentoonstelling in het Rijksmuseum van Oudheden, gewijd aan de Assyrische hoofdstad Nineveh, zou weleens de eerste keer kunnen zijn dat een expositie mijn agenda bepaalt in plaats van andersom. Ik zie er al bijna twee jaar naar uit.

Het is namelijk een belangrijke tentoonstelling. Het onzinnige negentiende-eeuwse sjabloon, waarin het oude Nabije Oosten wordt getypeerd als een wrede en in wezen religieuze cultuur en waarin Griekenland geldt als bakermat van het humanisme, wordt helaas nog altijd uitgedragen, hoewel het essentialistische karakter ervan allang is weerlegd. (Ik blog er nog over.) Is het voortleven van zo’n achterhaald idee al gênant, het is ook schadelijk: het maakt ons kwetsbaar voor manipulatie rond een veronderstelde “clash of civilizations” waarbij “het” westen, met humane waarden, staat tegenover “de” islam, die momenteel de rol krijgt toegewezen die eerder is gespeeld door het Ottomaanse Rijk, de Saracenen, de Sassaniden, de Parthen en de Perzen. Die rijken bouwden &#

Een van de mannen die veel heeft bijgedragen aan de wetenschap is een moslim genaamd Mohammed Ibn Musa abu Djafar Al-Khwarizmi. Deze man was een wiskundige, astronoom en geograaf en werd waarschijnlijk geboren in de Perzische stad Khwarizm. Deze stad ligt in het zuidoosten van het Aralmeer en was 70 jaar voordat het werd geboren door de Arabieren veroverd. Al-Khwarizmi's naam betekent Zoon van Mozes.

In dit artikel gaan we je alle exploits en ontdekkingen van Al-Khwarizmi evenals zijn biografie.

Biografie

Hij werd geboren in In werd hij door de Abbasid kalief Al Mamun naar Bagdad geroepen (wat we nu kennen als Irak). Deze man was bij iedereen bekend dankzij de "Arabian Nights". Het Huis van Wijsheid werd gebouwd om de wetenschap te verrijken en er werden ook andere academies voor wetenschap opgericht. Enkele van de belangrijkste filosofische werken werden in het Arabisch vertaald. Deze academies hadden ook astronomische observatoria.

Al deze wetenschappelijke en multiculturele omgeving maakte het leren van Al-Khwarizmi veel productiever. Uiteindelijk besloot hij al zijn verhandelingen te wijden aan algebra en astronomie. Deze beslissingen hadden belangrijke gevolgen voor de toekomstige ontwikkeling van de wetenschap in Europa, met name via Spanje. In deze context is

&#;Louis Ide benadert de islam-discussie politiek, terwijl dit een theologische aanpak vergt&#;

&#;De meeste westerse gematigde moslims hebben geen moeilijkheid met het seculiere systeem&#;, schrijft Tijani Boulaouali van het Platform Vlaamse Imams en Moslimtheologen in een reactie op een opiniestuk van Louis Ide (N-VA).

In eerste instantie waardeer ik het artikel getiteld: &#;Het christendom heeft zich aan de Verlichting aangepast. Kan de islam dat ook?&#; , geschreven door de politicus Louis Ide (N-VA), dat de discussie omtrent de islam in België zeker zal verrijken. Een dergelijk initiatief kan namelijk een werkelijke stap vormen om dichter bij elkaar te zijn en meer wederzijds begrip te tonen. Maar volgens mij zitten in het artikel een aantal denkfouten waar ik graag op wil reageren.

Zo kom ik niet te weten over welke islam Louis Ide spreekt; over de islam als het geloof van meer dan anderhalf miljard mensen die net als hij en de aanhangers van andere religieuze en seculiere levensbeschouwingen streven naar het leven in vrede, harmonie en samenwerking; over de islam waardoor een aantal Europese filosofen en denkers geïnspireerd raakten tijdens de Europese Renaissance en Verlichting; of over een gefantaseerde islam die verzonnen is door oriëntalisten, dichters, schi

Geert Vanpaemel ▪ Bijlage ▪ Wetenschapsgeschiedenis in België

De wortels van de Belgische wetenschapsgeschiedenis gaan terug tot de Renaissance. In deze tijd, bewogen door het humanisme dat aan de Leuvense universiteit ook de beoefening der natuurwetenschappen stimuleerde, ontstond een nieuwe waardering voor de klassieke wetenschap. In werd te Leuven de eerste kritische editie van Ptolemaeus' Tetrabiblosgepubliceerd, tezamen met twee middeleeuwse traktaten over kegelsneden en spiegels. Het woord vooraf, geschreven door Gemma Frisius (), benadrukt de noodzaak om de vooruitgang van de wetenschappen te funderen op een gedegen kennis van de oude werken. Ook Gerard

Mercator () besteedde veel zorg en tijd aan zijn editie van Ptolemaeus' Geographia. Historische argumenten werden eveneens verwerkt in een rede uit over het nut en het wezen van de wiskunde, uitgesproken door nog een andere Leuvense wiskundige, Justus Velsius ().

Enige historische interesse voor de ontwikkeling van hun vak kwam bij de wiskundigen vaak voor. Zo begint Simon Stevin () zijn Arithmétique (Leiden, ) met een inleiding waarin hij de ‘inventeurs de ces reigles’ opsomt, van al-Khwarizmi tot Bo