Auteur biografie abraham kuyper
De zeven levens van Abraham Kuyper
Biografie van een veelzijdige staatsman
[Recensie] Deze biografie van Abraham Kuyper () is niet chronologisch maar thematisch van opzet, waarbij Johan Snel een indeling volgt die Kuyper zelf aanleverde in een nu pas opgedoken schets voor een autobiografie uit Kuyper beschrijft zichzelf erin als een man met zeven levens: alpinist, reiziger, spreker, wetenschapper, activist, journalist en staatsman.
De alpinist trok ’s zomers naar de Alpen om zijn hoofd leeg te maken. Zijn reislust – hij heeft onder andere het Midden-Oosten en de Verenigde Staten bezocht – leverde hem de bijnaam minister van Buitenlandse Reizen op. Spreken was een van Kuypers favoriete bezigheden, bij voorkeur voor veel toehoorders die zijn ijdelheid bevredigden door hem toe te juichen. Tot de onderwerpen waarover hij bevlogen het woord voerde, hoorde zijn strijd voor de gelijkstelling van het bijzonder onderwijs met het openbaar onderwijs. Productief was deze domineeszoon als wetenschapper.
Hij studeerde en promoveerde in de klassieke talen en theologie in Leiden. Hij publiceerde onder andere de driedelige Encyclopaedie der Heilige Godgeleerdheid () en richtte in in Amsterdam de Vrije Universiteit op: ‘vrij’ van staatsinvloed. Kuyper vond zichzelf ook een activist. In ri
Geliefd en gehaat, heroïsch en tragisch
Over Abraham Kuyper () moest altijd nog eens een «antibiografie» worden geschreven, verzuchtte Martin van Amerongen in Mijn leven, zijn leven (). Gezien de vernietigende recensie door de historicus van Deursen in het Reformatorisch Dagblad van 17 mei zou je bijna denken dat de biografie van Abraham Kuyper door de Utrechtse historicus Jeroen Koch () precies de «antibiografie» is waar Van Amerongen op zat te wachten. Dat is niet zo, ook al meent Van Deursen dat Koch de taal bezigt van een libertijns pamflet: «Een overbodig boek, even arm aan informatie als aan leesgenot.» Wie een boek wil schrijven over een onderwerp dat hem vreemd is maar helaas de tijd mist om er studie van te maken, heeft geen redelijke kans van slagen, aldus Van Deursen.
Weliswaar is Kuypers wereld de van huis uit katholieke biograaf Koch volstrekt vreemd, aan zijn biografie is af te lezen dat hij steeds meer geboeid raakte door de tomeloze energie van deze «klokkenist der kleine luyden». Het is niet eenvoudig om bij een persoon als Abraham Kuyper met nieuwe feiten te komen. Er bestaan veel deelstudies, onder meer van de VU-kerkhistoricus Jasper Vree. De laatste biografie, door Piet Kasteel – eveneens van katholieke huize – dateert echter van Kochs boek is met
Abraham Kuyper
Mozes. Hij liet het zich aanleunen, leek die identificatie zelfs gerechtvaardigd te vinden. A.W.F. Idenburg, een prominent partijgenoot en goede vriend van Kuyper: ‘Omdat hij eraan gewend is om Gods werk als het zijne, en zijn werk als Gods werk te beschouwen.’ De historicus Jan Romein, die hem ‘de klokkenist der kleine luyden’ noemde, formuleerde het later zo: ‘Kuyper en de weinigen, die zijn als hij, hébben geen overtuiging: de overtuiging heeft hén. Kuyper was een bezetene, “ziende op het gebod, blind voor de uitkomst”.’
Die blinde overtuiging dat hij een heilige missie te vervullen had en zijn ijdelheid maakten dat hij feilloos een publiek kon bespelen. Daarbij combineerde Kuyper de retoriek van de dominee met een bijna rooms aandoend gevoel voor theater. Nederland moest gered worden uit de klauwen van ongeloof en revolutie. Een hele opdracht, wat Kuyper graag benadrukte door parallellen te trekken met bij zijn gehoor overbekende verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament en uit de vaderlandse geschiedenis. De strijd- en oorlogsmetaforen waren niet van de lucht.
Hoezeer de bijbel ook waarschuwde tegen hovaardigheid, bescheidenheid was niet Kuypers stetkst ontwikkelde eigenschap. Hij presteerde het zelfs om een
KUIJPER, Abraham
(bijnaam: Abraham de Geweldige), sociaal denker en anti-revolutionair politicus en staatsman, is geboren te Maassluis op 29 oktober en overleden te Den Haag op 8 november Hij was de zoon van Jan Fredrik Kuijper, Nederlands hervormd predikant, en Henriette Huber. Op 1 juli trad hij in het huwelijk met Johanna Hendrika Schaaij, met wie hij drie dochters en vijf zoons kreeg. Kuijper schreef zijn naam als Kuyper. In De Standaard tekende hij met drie sterretjes.
Kuyper was een veelzijdig man: theoloog (predikant, hoogleraar aan de door hem gestichte Vrije Universiteit in Amsterdam, kerkelijk voorman), politicus (Kamerlid, partijleider, ministerpresident) en journalist (hoofdredacteur van het kerkelijk weekblad De Heraut en vanaf de oprichting in tot kort voor zijn dood, met enkele onderbrekingen, van het dagblad De Standaard). De basis van zijn denkbeelden over de inrichting van de maatschappij werd gevormd door de orthodox-protestantse geloofsovertuiging, die hij na een theologische studie in moderne geest te Leiden in zijn eerste standplaats als predikant, het Betuwse Beesd, omstreeks aannam. Hier kwam hij tot het besluit zich in te zetten voor de eenvoudige gereformeerden. Vanaf deze tijd voegde Kuyper zich met zijn sociale en politieke denkbeel