Christien meindertsma biografie
Floris Alkemade, Natsai Audrey Chieza en Christien Meindertsma zijn de ambassadeurs van de 20e editie van Dutch Design Week (DDW). Zij ontwikkelen speciaal voor deze editie 3 unieke werken. Hiermee geven zij hun eigen invulling aan het DDW-thema The Greater Number, onze zoektocht naar het betere getal.
Floris Alkemade
Architect en voormalig Rijksbouwmeester Floris Alkemade presenteert namens het College van Rijksadviseurs en samen met World Design Embassies een tentoonstelling in de vorm van een labyrint. Dit doolhof is tijdens DDW21 te bezoeken in het Klokgebouw. Kennismaken met Floris Alkemade? Kijk dit weekend naar VPRO Zomergasten. Op 18 juli opent hij het nieuwe seizoen van dit tv-programma.
Natsai Audrey Chieza
Voor DDW21 ontwikkelt Natsai Audrey Chieza, oprichter en directeur van Faber Futures, het project Bio Stories. Hierin onderzoekt ze de complexe dynamieken rondom synthetische biologie; het ontwerp van levende organismen. Bio Stories is een 3-daags forum waarin Natsai met de Nederlandse ontwerpcommunity in gesprek gaat over wat voor soort relaties we willen hebben met de natuur.
Christien Meindertsma
Kunstenaar en ontwerper Christien Meindertsma ontwikkelt voor DDW21 Body of Elements, dat de relatie tussen objecten en mensen onderzoekt. In haar
a FLAX project
Documenting the production process is an important part of the project. Meindertsma collaborated with filmmaker Roel van Tour and photographer Mathijs Labadie to record all production steps. The films show a diverse industrious world of producers, processors, and users of parts of the flax plant, such as the sowing of the seeds in the Flevopolder, the spinning of the yarn in Hungary, but also the workhorses that eat the chaff of the flax plant, and the flax dust that is used as an ingredient in a bio fermenter to make energy.
The long fiber from Chantal was spun into fine linen yarn in Hungary by the last surviving fine linnen spinner in Europe. After spinning the yarn, it was woven into damask napkin
Ontwerper Christien Meindertsma geeft niet het meest om de spullen, maar om de weg die ze afleggen
‘Dit huis is te groot en te mooi voor ons. Hoe kunnen wij dit betalen? Waar zit het addertje onder het gras?’ Dat was ongeveer wat Christien Meindertsma (41) zeven jaar geleden tegen haar man zei toen ze tijdens hun zoektocht naar een huis stuitten op het monumentale pand aan de hoofdstraat van een Betuws dorp waarvan ze nu de voordeur openzwaait. ‘Museum’ staat op een bordje verderop in de straat – niet gek, want de historie ligt voor het oprapen, huizen en kerk hier zijn eeuwenoud. Wat daar te zien is? Meindertsma lacht: ‘Geen idee, ik heb dat hele museum nog nooit gevonden.’
Het was nogal een overgang, zeven jaar geleden, van twee hoog achter in Rotterdam naar het stille dorp in de Betuwe – een streek die Meindertsma overigens goed kent, want ze groeide op in Culemborg. Maar ze vindt het heerlijk nu, zegt ze, met haar ouders dichtbij die geregeld op haar zoontjes van 5 en 7 passen, de grote tuin met de trampoline, het uitzicht achter op het weiland waar elk voorjaar een veulen wordt geboren. ‘En kijk’, wijst ze de dorpsstraat in: ‘We hebben zelfs een Spaans restaurant sinds kort. In dit dorp! Waar verder niks zit behalve een bakker en een motorzaak. De man die er kookt, doet
Christien Meindertsma
Christien Meindertsma ontleedde PIG Het varken eindigde als figuurworst, tiramisu en bier. Volgende week verschijnt Meindertsma’s fotoboek. Het boek PIG begint met een tekening van het zijaanzicht van een varken. Een beeld dat doet denken aan de informatieve platen die vroeger bij de slager hingen om klanten duidelijk te maken dat de achterham van de achterpoten afkomstig is, en varkenshaas een malse spier in de rug is. Maar in en rond PIG krioelt het van de getalletjes, beginnend bij 1 en oplopend tot Het is in een oogopslag duidelijk: de eenvoud van vroeger is verleden tijd.
Drie jaar lang onderzocht de Rotterdamse ontwerpster Christien Meindertsma () welke producten er van een varken worden gemaakt. Ze keek niet alleen naar het vlees, maar onderzocht ook de rest van het varken: huid, beenderen, organen en bloed. Een speurtocht die bijna tweehonderd producten opleverde, en haar van de ambachtelijke slager leidde naar de tatoeëerder, tandarts, apotheker, boer en wapenspecialist. Het resultaat is nu gebundeld in een dikke pil met een (varkens)huidkleurige kaft en een geel plastic oormerk met nummer PIG op de rug. Een helder vormgegeven boek dat wetenschappelijk aanvoelt, maar vooral een fotoboek is waarin Meindertsma met haast chirurgische precis
‘Ik word heel blij van het uitvinderschap’ - Christien Meindertsma gaat het woloverschot te lijf
De industrie mag in haar handen knijpen met de wol verwerkende machines van Christien Meindertsma. Ze kunnen milieuvervuilende materialen vervangen én ze helpen het woloverschot te verkleinen. FONS GERAETS sprak met haar. ‘Ik wil alles uitvogelen. Mijn onderzoeksveld wordt alsmaar groter.’
Zo’n schapen grazen er dag in dag uit op Nederlandse weiden, bermen en uiterwaarden. Met zijn allen zijn ze goed voor anderhalf miljoen kilo wol per jaar. Van die enorme berg wordt het merendeel weggegooid wegens niet nodig.
‘Het beetje wolindustrie dat we hier nog hebben, gebruikt Nieuw-Zeelandse merinowol. Die is van hoge kwaliteit en altijd voorradig’, legt Christien Meindertsma uit. Ze vindt het maar niks, al dat prachtige materiaal dat ongebruikt blijft, en ze is niet de enige. ‘De laatste tijd zijn veel mensen aan de slag gegaan met dat woloverschot: inzamelen, wassen, kaarden, spinnen.’
Ontwerpster Christien Meindertsma (Utrecht, ) voelde zich uitgedaagd om mee te helpen aan een oplossing van het overschot, waarbij ze zich liet inspireren door historische toepassingen van wol én nieuwe technologieën. De resultaten van haar onderzoek zijn te zien in de expositie Onder de wol in he